توجه کنید، ابو محمد غفاری میگوید بدهی بزرگی بر دوشم سنگینی می نمود که قادر به پرداخت آن نبودم؛ حضور امام رضا در منزلشان شرفیاب شدم پیش از آنکه خواسته خویش را مطرح سازم حضرت خبر دادند ما از نیاز تو با خبریم. دین تو را پرداخت خواهیم نمود. هنگام افطار شد. افطاری آوردند. همگی افطار نمودیم. بعد از افطار حضرت فرمود منزل ما استراحت می کنی یا به منزل خویش بر می گردی گفتم اگر نیازم بر طرف شود به منزل خویش بر می گردم. امام مشتی دینار به من هدیه نمودند. آن دینارها مقداری بودند که افزون بر ادای دین زندگی خانواده ام را تأمین نمود، ستة و عشرون لقضاء دينك و عشرون لنفقة عيالك(2) ۲ عیون، ج ۲، ص ۲۳۶ )«بيست و شش دینار برای ادای دین و بیست دینار برای هزینه های زندگی.»