در بزرگداشت روز عاشورا، علی بن موسی این گونه رهنمود می دهد که هر کس در این روز از کار و کسبش دست بردارد خدا حاجات دنیا و آخرتش را روا خواهد نمود هر کس در این روز اندوهناک باشد، روز قیامت خوشحال خواهد بود. آنگاه در مخالفت بر امویان و همراهان آنان که روز عاشورا را روز برکت و روز شادی پنداشتند و به کودکان خود عیدی میدادند میفرماید: هر کس روز عاشورا را روز برکت بداند و چیزی در این روز انباشته کند کار و کسب کند در روز قیامت با یزید و عبیدالله بن زیاد و عمر بن سعد محشور میشود من سمی يوم عاشورا يوم بركة وادخر لمنزله شيئا لم يبارك له فيا ادخر و حشر يوم القيمه مع يزيد و عبد الله بن زیاد و عمر بن سعد. (1) ۱ عیون، ص ۲۶۸ )

این بزرگداشت ،نام یاد و راه حسین است. روز عاشورا باید تعطیل عمومی و عزای عمومی باشد این گونه سخنان علی بن موسی هاست که در اعماق جان پیروان و شیعیان نفوذ نموده است. عاشورا را تعطیل عمومی و به عزاداری میپردازند. شیعیان روز عاشورا کار و کسب را کنار می نهند؛ حتی از با ارزش ترین متاع دنیا چشم پوشی می کنند. کشاورزان شیعه در فصل تابستان که آب قنات و سایر آبهای کشاورزی را روز عاشورا رها می سازند، در حالی که حتی قطره ای از آن غنیمت است. اجازه نمیدهند یک قطره آن به داخل باغ و زمین کشاورزی برسد.

این گونه احادیث هشداری است بر پیروان یزید، دشمن اهل بیت که روز عاشورا لباس قرمز میپوشند بر دستان خود حنا می گذارند و اظهار شادمانی مینمایند. اینان پیروان قاتلان فرزند رسول الله و فاطمه هستند که خیر و برکت در این دنیا از زندگیشان رخت بر میبندد عذاب آخرتی نیز در پیش روی آنان است. امام رضا روزه ی روز عاشورا را به عنوان روزه ابن مرجانه می نامد، صوم ابن مرجانه.(1) وسائل، ج ۷، ص ۳۴۰ ) همان موضع گیری که امام صادق در این مورد می فرماید آل امیه این روز را روزه شکر می گیرند و فرزندان خویش را خوشحال میکنند یصومون شكراً و يُفرحون اولادهم. " (2) ۲. همان، ص ۳۴۱ )