لا جبر و لا تفويض بل امر بين الأمرين

امام رضا در برابر این تفکر نیز ایستاد و معنای صحیح جبر و تفویض را ارائه فرمود و حتی از بزنطی که در همین زمینه از وی سؤالی می پرسد درخواست میکند که حدیث را بنویسد. ( همان، ص ۲۹۳)

در حدیث دیگر امام رضا به یاران خویش قاعده ای می آموزد تا هرگز در این زمینه دچار اختلاف نشوند و بتوانند در برابر خصم، سربلند و پیروز بیرون آیند. ( همان، ص ۲۹۲)

در حدیث دیگر امام رضاء قائلین به جبر را کافر و قائلین به تفويض را مشرک میخواند و در معنای حدیث امام صادق که «امر بین آمرین را در مکتب تشیع وجودی بیان میکند که انسان با آن بتواند وظایف لازم خود را انجام دهد و آنچه را نهی شده است، ترک کند.

حسن بن على و شاء گوید از امام رضا پرسیدم: آیا خداوند کار را به بندگان خود تفویض کرده است و آنها مستقل از خدا و بی نیاز از او هستند؟ فرمود: او قدرتمندتر از این است که چنین کند. پرسیدم: آیا آنها را بر معاصی مجبور کرده است؟ فرمود: خدا عادل تر و حکیم تر از آن است که چنین کند. سپس حضرت الله ادامه داد و فرمود: خداوند می فرماید: ای فرزند آدم من سزاوارترم که نیکیهای تو به من نسبت داده شود و تو سزاوارتری که بدیهایت به تو نسبت داده شود گناهان را با نیرویی که به تو داده ام، انجام میدهی.