مادر على الرضا فردی است که هماره مشغول عبادت خداوند است. حتی هنگام شیرخوارگی رضا از عبادت و اذکار خویش باز نماند. (4) ۴ عیون، ص ۲۴ ) تکتم میگوید هنگامی که این کودک را حامله بودم احساس سنگینی نمیکردم در وقت خواب صدای تسبیح (سبحان الله) و تهليل (لا اله الا الله و تحمید ( الحمد لله از رحم خویش میشنیدم و به هراس می افتادم؛ هنگامی که بیدار می شدم چیزی نمی شنیدم. (5) همان، ص ۲۹. )

هنگامی که این کودک به صورت ختنه شده متولد شد (تمام امامان معصوم این گونه متولد میشوند) (6) کمال الدین و تمام النعمة، ص ۳۹۸) دست ها را بر زمین نهاد و صورت را به طرف آسمان بلند کرد در حالی که لبهای وی حرکت می نمود؛ مانند این که سخن میگوید هنگامی که علی بن موسی به دنیا آمد موسی بن جعفر به خاطر این هدیه الهی به من تبریک گفت، هنيئاً لك يا نجمة كرامة ربك تكتم ادامه می دهد کودک را در پارچه سفید پیچیدم به دامن پدرش نهادم موسی در گوش راست وی اذان و در گوش چپش اقامه خواند آنگاه آب فرات طلبید و کام کودک را با آب فرات گشود و کودک را به من برگرداند. فرمود این کودک بقیة الله در روی زمین میباشد، (1) ۱. عيون، ج ۱، ص ۳۰. ) یعنی حجت خدا بر مردم روی زمین .

آری این گونه دامن ها شایسته پرورش فردی چون «رضا» میباشند. این گونه رحم های پاک مهد پرورش فرزانگانی معصوم و مطهر میشوند. این گونه اندیشه های تابناک و پاک که هماره یاد و نام خدا زندگی و شؤون آنان را فرا گرفته است، مهد پرورش بقیة الله الاعظم، محور نظام هستی الگو و اسوه و حجت بر خلق خدا می شوند. هر زمینی مهد رویش هر درخت تنومند و با ثبات نمی تواند باشد، ضرب الله مثلا كلمة طيبة كشجرة طيبة اصلها ثابت وفرعها في السماء تؤتى اكلها كل حين. (2) ۲ ابراهیم ۲۵ ) خدا مثال میزند کلمه طیبه همانند درخت طیبه پاک است که ریشه های آن استوار و شاخه های آن به سوی آسمان پر کشیده و هماره میوه میدهد. رضا باید بر چنین دامنی لبخند زند. رضا باید در دامن چنین اندیشه نورانی و پاکی پرورش یابد تا شایستگی رهبری و بقیة الله الاعظم بودن، برای وی فراهم شود.