جرعه ای از اقیانوس محبت و مودت
عبدالله ابن ابان که مورد توجه حضرت رضا بود می گوید: به حضرت عرض کردم برای من و خانواده ام دعا کنید. حضرت فرمود:
مگر دعا نمی کنم به خدا سوگند که اعمال شما هر روز و شب بر من عرضه و گزارش می شود.
عبدالله گوید من این مطلب را بزرگ شمردم، تعجب کردم.
حضرت فرمود: آیا کتاب خداوند عزوجل را نخوانده اید: ﴿ وَقُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ (توبه (۹) ۱۰۵) ؛ تلاش کنید که خدا و رسول او و مؤمنان کردار شما را خواهند دید. سپس حضرت فرمود: به خدا سوگند آن مؤمن، علی بن ابی طالب و فرزندان معصوم او است.» (کافی، کتاب الحجه، ج ۱، ص ۳۱۹)
این حدیث شریف چند نکته اساسی را یادآوری می نماید:
- لطف و عطوفت امام نسبت به سلامت و سعادت دوستداران و شیعیان خودشان که فراتر از انتظار و تصور آنان است؛
- مراقبت و اهتمام امام به استحکام بخشی عقاید شیعیان و تقویت باورهای آنان با تکیه به قرآن مجید؛
- مقام اشراف و شهود امام نسبت به اعمال و رفتار بندگان خدا و وساطت اولیاء معصوم در مدار مغفرت و شفاعت.
برای زائر حضرت رضا و دیگر ائمه معصومین سیر در این اقیانوس کرامت و لطف که از مجرای این کلمات و عبارات روایی به ظهور رسیده است
چقدر حیات بخش امید آفرین و دلنشین است. خدایا ما را شرمنده محبت و مودت بندگان خاصت مگردان!