نماز اول وقت در سیره امام رضا(ع)
در این قسمت جریانی تاریخی از زندگی امام رضا را یاد می کنیم که اهمیت پایبندی به نماز اول وقت را در سیره عبادی حضرت نشان می دهد
در جلسه ای عمران صائبی دانشمند معروف آن زمان با حضرت رضا به گفتگو پرداخته و بحث به جای حساس رسیده بود ناگاه حضرت رضا از جای برخاست و به مأمون که ناظر جلسه بود فرمود وقت نماز است، عمران گفت: قلبم نرم و آماده شده است پاسخ مرا قطع مکن حضرت فرمود: نمازمی خوانم و بر می گردم .
کسی که امام خود را در این چهره زیارت میکند و فلسفه و حکمت زیارت را نیز که همسنخ شدن و همرنگی حقیقی و وجودی با امام است مورد توجه قرار می دهد آیا میشود که امام خود را ملتزم به نماز اول وقت ببیند و او را به این ویژگی بشناسد اما خودش نسبت به آن سهل انگاری نماید و این بخش از سیره امام خود را در زندگی خود نهادینه ننماید؟