امام صادق فرمود: 

     امن زار الحسين الله عارفاً بحقه يأتم به غفر الله له ما تقدم من ذنبه و ما تأخره .(كامل الزيارات، باب ۵۴، ص ۲۶۴، ج ۷) هر کس زیارت کند              حسین الله را در حالی که عارف به حق وی باشد و او را امام خود برگزیند خداوند گناهانش را می آمرزد.

      امام کاظم الله نیز کمترین پاداش زیارت قبر حسین الله را آمرزش گناهان معرفی کرده است، اما به شرط آنکه زائر عارف به حق امام، احترام و ولایت وی باشد:

          أدنى مَا يُتَاب به زائر أبي عَبْدِ الله الله بشط الفرات إذا عرف حقه و حرمته و ولايته أن يغفر له ما تقدم من ذنبه و ما تأخر. (ثواب الأعمال و                   عقاب الأعمال، ص ۸۵)

      در روایت دیگری آمده است یک درهم خرج کردن در راه زیارت قبر امام واجب الاطاعه هفتاد هزار حسنه دارد هفتاد هزار سینه را محو می کند و نام او در دیوان صدیقین و شهدا ثبت میشود:

        من نوى من بيته زيارة قبر إمام مفترض طاعته وأخرج لنفقته درهماً واحداً، كتب الله جل ذكره له سبعين ألف حسنة و محى عنه سبعين ألف               سيئة و كتب اسمه في ديوان الصديقين والشهداء ......» (بحار الأنوار، ج ۹۷، ص ۱۲۴، ج ۳۴)

     زائر زمانی عارف به حق امام است و به ولایت و حرمت وی آگاهی دارد و از او پیروی می کند که او را معصوم افضل و اعلم از دیگران جانشین رسول خدا و منصوب از سوی خدا بداند اوامر و دستورهایش را اوامر الهی بشمارد، تبعیت از وی را در تمام امور زندگی واجب بداند و با اقتدا و پیروی از سیره و سنت او خط سیر زندگی خود را ترسیم کند چنین شناختی هر چند که مقول به تشکیک و دارای مراتب فراوانی است و هر کس به مقدار ظرفیت وجودی خود از آن بهره مند میگردد اما مبتنی بر مقدمات بسیاری است تا مستدل و وجدانی شود.