پیامبر مکرم اسلام در روایت معراجیه به نقل از خداوند فرمود:

        « .. وَ أَفْتَحُ عَيْنَ قَلْبِهِ وَ سَمْعَهُ حَتَّى يَسْمَعَ بِقَلْبِهِ وَ يَنْظُرَ بِقَلْبِهِ إِلَى جَلَالِي وَ عَظَمَتِي وَ أَجْعَلَ قَلْبَهُ وَاعِياً وَ بَصِيراً وَ لَا أُخْفِى عَلَيْهِ شَيْئاً مِنْ جَنَّةٍ وَ لَا نَار » (إرشاد القلوب إلى الصواب، ج ۱، ص ۲۰۴): چشم و گوش قلب او را باز میکنم تا با قلبش صدای مرا بشنود و با قلبش هیبت و عظمت مرا احساس کند.... ادراکات درونی او را نافذ و شفاف می کنم و هیچ چیزی از عوالم ماوراء را از او مخفی نمی کنم.

      حضرت صادق در کیفیت ارتباط خدا با بندگان خالص خود می فرماید: يكشف عن عظمته و يرى اولياءه نفسه حيث شاء و يكشف ما شاء من قدرته (بحار الأنوار، ج ۳، ص ۳۳) خداوند احساس عظمتش وجودش و قدرتش را در قلب بندگان خالصش ایجاد می کند .

      آن حضرت درباره علم امام و کیفیت دریافتهای ایشان از خدای متعال می فرماید:

إذا أراد الإمام أن يعلم شيئا أعلمه الله ذلك: "(کافی، ج ۱، ص ۲۸۵) وقتی امام بخواهد چیزی را بداند خداوند به او می فهماند.