اولیای الهی واسطه در مغفرت و شفاعت بندگان

    «وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ جَاؤُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللهَ وَاسْتَغْفَرَ هُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رحيما ...» ( نساء (۴): ۶۴). هنگامی که به خود ستم                 میکردند ای پیامبر نزد تو می آمدند و از خدا طلب آمرزش مینمودند و پیامبر هم برایشان استغفار میکرد، (پس) خدا را توبه پذیر و مهربان می            یافتند.

       این آیه با صراحت میگوید پیامبر را میتوان به درگاه خدا شفیع قرار داد و توسط او رحمت و مغفرت الهی را جلب کرد همچنین از این کلام وحی بر می آید که توسل جستن به پیامبر مکرم اسلام و در مراتب بعدی اولیای معصوم برای کسب مغفرت الهی و پذیرش تو به بندگان خدا از شرایط لازم میباشد. بر همین اساس است که مؤمنان در زیارتها از امام معصوم میخواهند برای قبول توبه آنان در پیشگاه خداوند واسطه باشند و نیز از منزلت معنوی ائمه برای مغفرت و بخشایش خطاهای خود استفاده میکنند نورالدین فرزند سمهودی از سبکی نقل میکند این آیه علاوه بر اینکه به طلب استغفار نزد پیامبر تأکید دارد مبین آن است که چنین حالتی با رحلت آن حضرت قطع نمیگردد. وی اضافه میکند: با این وصف می توان بر کنار مرقد آن حضرت از پیشگاه حق تعالی طلب استغفار کرد .