ب انار زهر آلود یا آلت قتاله عارضه تب و علاج از طریق فصد

روایت دیگری هم درباره نوع قتل امام وجود دارد. در روایت آمده: 

در مسیر حرکت کاروان تب شدیدی بر امام عارض شد که بر اساس آنچه که در طب قدیم بوده قصد و رگ زدن علاج را آسان مینمود و گویند امام به این امر مبادرت نمود. 

مأمون به محض شنیدن این امر موقعیت را برای اجرای نقشه خویش بسیار مناسب دید. از این رو به اقدامات مهمی پرداخت 

خوردن  انار به صورت ریزه و دانه دانه کردن و یا برداشتن آب انار نیز بوسیله فشار با دست کاری معمولی بود که قدیم الایام مورد استفاده بود.

به علاوه اینکه خوردن انار و آب اثار پس از فصد و رگ زدن از نظر پزشکی طب قدیم) بسیار مفید و مناسب است. امروزه نیز کسی که حجامت می نماید یا خون اهدا می کند، انار و آب انار جهت خون سازی و جایگزینی خون برای بدن جزو دستورات پزشکی است که به آن مبادرت می شود.

مأمون پیشتر که اراده فاسد خویش را در سر داشت به یکی از غلامان خویش که دست ناپاک و ناختهای بلندی داشت دستور داد ماده زهری به شکل تمر هندی را در زیر ناخنهای خویش پر نموده و در مجلسی که امام را دعوت نمود مقدار انار در ظرفی به عنوان پذیرایی آورده و به آن غلام دستور داده با فشردن انار آب انار تهیه نموده یا اینکه انار را دانه دانه نماید. 

مأمون پس از این اقدام جامی که از دانه انار یا آب انار زهر آلود آماده شده به امام تعارف کرد و گفت: انار تناول نمایید که برای بر طرف کردن ضعف شما مفید است(1).(جلاء العيون، ص ۹۴۵ منتهی الامال ج ۲ ص ۵۳۹)

امام فرمود: باشد برای بعد.

اما مأمون گفت نه به خدا سوگند که باید در حضور من تناول کنی و اصرار و حتی اجبار و تهدید نمود. 

امام مقداری از آن انار چند جرعه یا قاشق خورد و در همان لحظه حالش دگرگون شده و برای قضای حاجت بیرون شتافت.

با توجه به این که قبل از زوال امام مسموم شدند تا قبل از اقامه نماز عصر اثر زهر، پنجاه بار امام را حرکت داد و بر اثر آن زهر احشاء و امعای آن حضرت را به زیر آورد. وقتی خبر این ماجرا را به مأمون رساندند پیغام داد که این ماده ای از قصد است و دفع آن از طریق قضای حاجت بسیار نافع و سودمند است(1).(همان مدارک)

به هر حال قبل از ظهر نزدیک زوال شمس امام به جبر و تهدید ظالمانه مأمون از آب انار آغشته به زهر نوشیده و مسموم شدند(۲).(منتهى الأمال، ج ۲، ص ۵۳۹ - ۵۴۴ : جلاء العیون، ص ۹۴۸)