انفاق همیشگی

امام کاظم با به سخاوت مشهور بود فرزندش امام رضا نیز از پدر این صفت را به ارث برده بود.

 یکی از دانشمندان سنی که هم عصر امام رضا الله بود، از اتفاق آن حضرت چنین یاد میکند او بسیار صدقه و احسان میکرد و همواره در نهانی اتفاق میکرد و اتفاق مخفیانه اش در بین مردم معروف بود. بیشتر این صدقات را خودش در شبهای تاریک انجام میداد و هر کس ادعا کند مانند او را در این فضائل دیده او را تصدیق نکنید.

 صفوان بن یحیی دانشمند بزرگ شیعه میگوید روزی در منزل امام رضا بودم یکی از غلامان ایشان وارد شد. امام پرسید: امروز چیزی اتفاق کرده ای؟

غلام پاسخ منفی داد. امام فرمود پس خداوند چگونه به ما چیزی مرحمت کند؟ انفاق کن اگر چه یک در هم باشد.

در ایامی که در خراسان بود خبر دار شدند که غلامان فرزند ایشان را در مدینه از درب کوچک منزل بیرون میبرند تا ایشان از مکانی خلوت رفت و آمد کنند در نامه ای به فرزند عزیزشان امام جواد نوشت فرزندم شنیده ام که غلامان وقتی میخواهی از خانه بیرون روی تو را از درب کوچک خانه بیرون میبرند و این از بخیلی آنهاست که نمی خواهند خیر تو به کسی برسد به حقی که بر گردن تو دارم از تو می خواهم که جز از درب بزرگ وارد و خارج نشوی و هرگاه میخواستی بیرون بروی حتماً درهم و دینار با خود همراه داشته باش و هر کس دست نیاز به سویت دراز کرد حاجتش برآورده کن و هر یک از عموهایت اگر چیزی از تو خواست کمتر از پنجاه دینار به او مده و بیشتر از آن را خود دانی و از عمه هایت هر یک چیزی از تو خواست کمتر از بیست و پنج دینار به او مده و بیشتر از آن را خود دانی؛ من میخواهم که خداوند تو را مقرب خویش گرداند؛ پس انفاق کن و از خدای بیم فقر و نیاز نداشته باش.(الکافی ج ۴ ص ۴۳ ح ۵ وص ۴۴ ح ۹ عیون اخبار الرضا الله ج ۲ ص ۱۸۴ ح ۷.)