کنیه امام رضا (ع) ابوالحسن بود ابن شهر آشوب، بی تا، ج ۴، ص ۳۶۶) و امام کاظم (ع) او را با این کنیه میخواند ابن بابویه، ۱۴۰۴ ق، ج ۱، ص (۲۳) (۴) گاه نیز به طور خاص وی را با کنیه ابوعلی و ابو محمد میخواندند ابن شهر آشوب، بی تا، ج ۴، ص ۳۶۶) و در روایتی کنیه ابوبکر برای آن حضرت ذکر شده است ابوالفرج اصفهانی ۱۳۶۸ ق، ص ۵۶۱-۵۶۲).
القاب آن حضرت بسیار است و از آن جمله میتوان رضا صابر، رضى، وفي، زكي، ولی را نام برد که مشهورترین آنها رضا است ابن طلحه، ۱۴۲۰ ق، ج ۲، ص ۱۲۹؛ ابن صباغ، ۱۴۰۸ ق، ص ۲۴۱) سمعانی درگذشت (۵۶۲، ذیل «رضا فقط از علی بن موسی بن جعفر یاد کرده و این لقب را خاص آن حضرت دانسته است (۱۴۰۸ ق، ج ۳، ص ۷۴).
به روایت طبری (۱۳۸۷) ق، ج ۸، ص (۵۵۴ چون مأمون حضرت رضا (ع) را به ولایتعهدی برگزید، وی را الرضا من آل محمد خواند چنین گمانی گویا در میان مخالفان اهل بیت نیز وجود داشته است. اما امام جواد (ع) با رد این مطلب فرمود که خدای تبارک و تعالی او را رضا نامید چون او خدای تعالی را در آسمان و پیامبر (ص) و ائمه (ع) را در زمین از خود خشنود ساخت وقتی به امام جواد (ع) عرض شد که دیگر ائمه نیز چنین ویژگی ای داشته اند امام فرمود بله لیکن از آن رو که دشمنان مخالف و دوستان موافق، به او راضی بودند و برای هیچ یک از پدرانش چنین چیزی پیش نیامد او را رضا خوانده اند. گفته شده است امام کاظم (ع) او را رضا می نامید ابن بابویه، ۱۴۰۴ ق، ج ۱، ص ۲۲-۲۳).