نماز باران

در آغاز ولایتعهدی امام رضا (ع) چندی باران نبارید. مأمون از امام خواست که دعا کند و از خدا بخواهد که باران ببارد. امام پذیرفت و روز دوشنبه صبح برای نماز باران (استسقاء) همراه مردم روانه صحرا شد. امام بر منبر قرار گرفت و از خداوند طلب باران کرد. بادها وزید و ابرها در آسمان پدیدار گشت و رعد و برق شد مردم سراسیمه شدند و امام آنها را به آرامش فراخواند و فرمود تا خدا را شکر کنند و به خانه های خود باز گردند. پس از مراجعت آنان بارانی تند باریدن گرفت. مردم به حضرت رضا (ع) برای این کرامت تهنیت گفتند. جمعیتی بسیار گرد آمد و امام به آنان فرمود تقوا پیشه کنید و نعمتهای خدا را با گناهان از خود دور نکنید بلکه با فرمان برداری و سپاسگزاری از او، نعمت های او را برای خود همیشگی سازید. شما پس از ایمان به خدا و اذعان به حقوق خاندان پیامبر (ص) با چیزی محبوب تر از یاری برادران مؤمن خویش در کارهای دنیایی شان که گذری است به سوی بهشت های پروردگار خدا را سپاسگزاری نخواهید کرد هر کسی چنین کند از بندگان خاص خدا خواهد شد (ابن بابویه، ۱۴۰۴ ق، ج ۲، ص ۱۷۹-۱۸۳).