۲ امام قرآن و مسائل فقهی و اعتقادی

امام رضا (ع) و قرآن امام رضا (ع) پیوسته با قرآن مأنوس بود. آن را به دقت میخواند و در آیات آن تدبر میکرد و میاندیشید که درباره چه چیز و در چه وقت نازل شده است گفتار و پاسخ و مثالهای آن حضرت همه برگرفته از قرآن بود ابن بابویه، ۱۴۰۴ ق، ج ۲، ص ۱۹۳) امام قرآن را معیار سنجش حق و باطل، و صحت و سقم احادیث میشمرد ابن بابویه ۱۳۵۷ ، ص ۱۱۰ ، ۱۱۵) امام می فرمود: در قرآن همه چیز به تفضیل ذکر شده و حلال و حرام و حدود و احکام و همه آنچه برای هدایت بشر بدان نیاز است به تمام و کمال در آن بیان شده است هم می فرمود: «قرآن کلام خدا است. از آن فرا مگذرید و هدایت را در غیر قرآن جست و جو مکنید که گمراه می شوید ابن بابویه، ۱۴۰۴ ق، ج ۱، ص ۱۹۵، ج ۲، ص ۶۲) امام ضمن یاد کردن از قرآن و بزرگ شمردن آیات و اعجاز و نظم آن قرآن را ریسمان استوار خدا و چنگ آویز مستحکم خدا و راه برگزیده او دانسته است که به بهشت رهنمون میکند و از دوزخ نجات می دهد. به مرور زمانها کهنه نمیشود و به اختلاف زبانها فاسد نمیگردد زیرا مخصوص زمانی غیر زمانهای دیگر نیست بلکه برهان و حجت بر هر انسانی است و از پیش روی آن و از پشت سرش باطل به سویش نمی آید وحی نامه ای است از حکیمی ستوده [صفات ] (ابن بابویه، ۱۴۰۴ ق، ج ۲، ص ۱۳۷-۱۳۸).