۱۳. توکل برخدا) درجاتی دارد؛ یکی آن است که در همه کارت در آنچه با تو کند، به او اعتماد کنی و از هر چه با تو کند خشنود باشی و بدانی که از خیر خواهی و رعایتت کوتاهی نمی کند و بدانی که در این باره فرمان از آن او است و همه اینها را به او بازگذاری و به او امید بندی درجه دیگر، آن که به امور غیبی خداوند که از آن آگاهی نداری ایمان بیاوری و علم آن را به او و امنای او بازگذاری و در آنها و غیرآنها به او اعتماد نمایی ( ابن شعبه حرانی، ۱۴۰۰ ق، ص ۴۶۸).

 ۱۴. حسن بن جهم از امام پرسید حقیقت توکل چیست؟ فرمود آن است که از هیچ کسی به جز خدا نترسی باز پرسید حقیقت تواضع چیست؟ فرمود: آن است که از خود به مردم چیزی بدهی که دوست داری مانند آن را به تو بدهند پرسید دوست دارم بدانم من در نزد تو چگونه ام؟ فرمود ببین من پیش تو چگونه ام( ابن بابویه، ۱۴۰۴ ق، ج ۲، ص ۵۴).