امامان معصوم و گرامی ما در تربیت پیروان و راهنمایی ایشان تنها به گفتار اکتفا نمی کردند و در مورد اعمال آنان توجه و مراقبت ویژه ای مبذول میداشتند و در مسیر زندگی اشتباهاتشان را گوشزد می فرمودند تا هم آنان از بیراهه به راه آیند و هم دیگران و آیندگان بیاموزند.
سلیمان جعفری از یاران امام رضا (ع) میگوید برای برخی کارها خدمت امام بودم چون کارم انجام شد خواستم مرخص شوم امام فرمود: «امشب نزدمان بمان. » همراه امام به خانه او رفتم هنگام غروب بود غلامان حضرت مشغول بنایی بودند. امام در میان آنها غریبه ای دید پرسیدند: این کیست؟ عرض کردند: «به ما کمک میکند و به او چیزی خواهیم داد. فرمود مزدش را تعیین کرده اید؟» گفتند: «نه هر چه بدهیم میپذیرد امام بر آشفت و خشمگین شد. من به حضرت عرض کردم فدایتان شوم خود را ناراحت نکنید » فرمود: من بارها به اینها گفته ام که هیچ کس را برای کاری نیاورید مگر آنکه قبلاً مزدش را تعیین کنید و قرارداد ببندید. کسی که بدون قرارداد و تعیین مزد کاری انجام دهد اگر سه برابر مزدش را بدهی باز گمان میکند مزدش را کم داده ای ولی اگر قرارداد ببندی و به مقدار معین شده بپردازی، از تو خشنود خواهد بود که طبق قرار عمل کرده ای و در این صورت اگر بیش از مقدار تعیین شده چیزی به او بدهی هر چند کم و ناچیز باشد میفهمد که بیشتر پرداخته ای و سپاسگزار خواهد بود. »»