نمونه های اندکی از نیایشهای حضرت رضا (ع)

با ذکر تنها نمونه ای از مناجاتهای حضرت امام رضا (ع) ضمن اینکه روحمان را با این کلمات نورانی طراوت و جلا می بخشیم باید در خود فرو رویم که خضوع خشوع، خلوص، عبودیت و معنویت امامی چون ثامن الحجج تا چه اندازه است که آن روح بزرگ و متعالی باز هم به درگاه خداوند این چنین مناجات می کند. و خالصانه سخن میگوید و با معبودش راز و نیاز میکند الله اکبر از این عظمت که ما انسانهای به دنیا وابسته و پای در زنجیر مصرف گرایی نشسته و دلبسته زرق و برق کجاییم کجاییم و آنها کجایند و کجایند؟!

مناجات با خدا

بارالها! در پیشگاه تو ایستاده ام و دستهایم را به سوی تو بلند کرده ام. آگاهم که در بندگی ات کوتاهی نموده و در فرمانبری ات سستی کرده ام اگر راه حیا را می پیمودم از خواستن و دعا کردن می ترسیدم ولی پروردگارم آنگاه که شنیدم گناهکاران را به درگاهت فرا می خوانی و آنان را به بخشش نیکو و ثواب وعده می دهی برای پیروی ندایت آمدم و به مهربانیهای مهربانترین مهربانان پناه آوردم و به وسیله پیامبرت که او را بر اهل طاعتت برتری داده و اجابت و شفاعت را به او بخشیدی، و به وسیله برترین زن و به فرزندانش که پیشوایان و جانشینان اویند و به تمامی فرشتگانی که به وسیله اینان به تو روی میکنند و در شفاعت نزد تو آنان را که خاصان درگاه تو هستند، وسیله قرار میدهند به تو روی می آورم. پس بر ایشان درود فرست و مرا از دلهره ملاقاتت در امان دار و مرا از خاصان و دوستانت قرار ده. 

پیشاپیش خواسته و سخنم را آنچه سبب ملاقات و دیدن تو می شود، قرار دادم. اگر با این همه خواسته ام را رد کنی امیدهایم به تو به یأس مبدل می گردد؛ همچون مالکی که از بنده خود گناهانی دیده و او را از درگاهش رانده و آقایی که از بنده اش عیوبی دیده و از جوابش سر باز میزند وای بر من اگر رحمت گسترده ات مرا فرانگیرد. اگر مرا از درگاهت برانی پس به درگاه چه کسی روی کنم؟ اما اگر برای دعایم درهای قبول را گشوده و مرا از رساندن به آرزوهایم شادمان گردانی، چونان مالکی هستی که لطف و بخششی را آغاز کرده و دوست دارد آن را به انجام رساند، و مولایی را مانی که لغزش بنده اش را نادیده انگاشته و به او رحم کرده است. در این حالت نمی دانم کدام نعمتت را شکر گزارم؟ آیا آن هنگام که به فضل و بخششت از من خشنود شده و گذشته هایم را بر من میبخشایی؟ یا آنگاه که با آغاز کردن کرم و احسان بر عفو و بخششت می افزایی؟ 

پروردگارا! خواسته ام در این جایگاه یعنی جایگاه بنده ای فقیر ناامید، آن است که گناهان گذشته ام را بیامرزی و در باقیمانده عمرم مرا از گناه بازداری و پدر و مادرم را که دور از خانه و خانواده و غریبانه در زیر خاکها خفته اند ببخشی تنهایی شان را با انوار احسانت از بین ببر و وحشتشان را با نشانه های بخششت به انس بدل کن و به نیکوکارشان دم به دم نعمت و شادمانی ،بخش و به گناهکارشان مغفرت و رحمت عطا کن تا به لطف و مرحمتت از خطرات قیامت در امان باشند به رحمتت در بهشت ساکنشان گردان و بین من و آنان در آن نعمت گسترده شناسایی برقرار کن تا مشمول شادمانی گذشته و آینده شویم و آنان را مشمول رحمتت بگردان، همچنان که مرا در کودکی تربیت کردند.