مشهد الرضا

بارگاه قدس

مشهد واژه ای عربی و اسم مکان است. این واژه در کتابهای لغت در معانی: محل دیدار ،زیارتگاه جای دیدنی و مانند آن به کار رفته است.( لسان العرب، ج ٢ - المعجم الوسيط، ج ۲) اما در میان عموم مردم به معنی محل شهادت شناخته می شود.

 این نام از آن روی بر این شهر نهاده شد که مأمون حضرت امام رضا را در سال ۲۰۳ هجری در این محل به وسیله سم به شهادت رساند و شهرت مشهد در طول تاریخ نیز مرهون وجود مرقد منور آن امام است. این شهر که آخرین محل زندگی پرماجرای هشتمین امام شیعیان است تا پیش از به خاک سپاری پیکر مطهر امام دهکده ای خوش آب و هوا به نام «سناباد» از توابع نوقان در ولایت توس بود. امام در سال ۲۰۳ هجری در بقعه ای که بر فرازگور هارون الرشید برپا شده بود به خاک سپرده شد. این بقعه پیش از شهادت امام در باغ حاکم توس در قریه سناباد بنا شده بود و به بقعه هارونی شهرت داشت. پس از دفن حضرت، روستای سناباد به تدریج گسترش یافت و به صورت شهری بزرگ درآمد و مشهد الرضا» نامیده شد و از آن زمان هسته اصلی شهر مشهد کنونی شکل گرفت.

 ابن حوقل در کتاب المسالک و الممالک به حرم مطهر امام و گور خلیفه معروف عباسی هارون الرشید در سناباد مشهد فعلی) اشاره نموده است.(المسالک و الممالک، ص ۶۵)