کمال ایمان مؤمن

على بن موسى الرضا علیه السلام در باب کمال ایمان می فرمایند :

لا يَسْتَكْمِلُ عَبْدٌ حَقِيقَةَ الْإِيمَانِ حَتَّى تَكُونَ فِيهِ خِصَالٌ ثَلَاثُ : التَّفَقُهُ فِي الدِّينِ ، وَحُسْنُ التَّقْدِيرِ فِي الْمَعِيشَةِ وَالصَّبْرُ عَلَى الرزايا ..

هیچ بنده ای به حقیقت ایمان نرسد مگر این که در او سه خصلت باشد : آگاهی و بینش در دین، اندازه و اعتدال در زندگی و صبور بودن در مصیبتها .

بنابراین ، طبق فرمایش حضرت در واقع کمال ایمان یک بنده مؤمن در سه مورد است:

اول این که آگاهی و بینش کافی نسبت به مکتب و مطالب دینی خود داشته باشد؛ زیرا چنانچه بیان شد لازمه ایمان، عمل به ارکان است که آگاهی و بینش دینی مقدمه آن میباشد.

دوم میانه روی و اقتصاد در مخارج و به اندازه اکتفا کردن در زندگی؛ لذا افراط و تفریط بی مورد در زندگی به ایمان شخص لطمه می زند.

و سومین مورد صبر کردن در بلاهایی است که بر او وارد می شود؛ چرا که اگر بنده ای ارکان ایمان را که قبلاً بیان شد ) دارا بوده و همواره توکل بر خدا داشته باشد و همچنین به قضای الاهی راضی بوده و تسلیم اوامر الاهی باشد و امور خود را به پروردگار خود واگذار کند ، در برابر بلاها و مصیبت ها و سختیهای زندگی نیز کاملاً صبور خواهد بود و به علاوه شکر الاهی را نیز به جای می آورد؛ زیرا او متوجه است که این گرفتاری و مصیبتی که خداوند متعال برای او مقدر نموده است ، از دو حال خارج نیست

یا این که به وسیله این گرفتاری و مصیبت در امتحان و آزمایش الاهی به سر می برد که در این صورت اگر صبر نکند از امتحان الاهی مردود و سرافکنده شده و اگر تحمل نماید همانا این امتحان و آزمایش الاهی برای او موفقیت آمیز بوده و موجب سرفرازی او خواهد شد. و یا از طرفی ممکن است این بلا و مصیبت وارده جزای اعمال گذشته و در واقع عقاب سوء پیشینه او باشد که در این صورت نیز اگر صبر نکند همانا گناه خود را چند برابر کرده و اگر تحمل نماید ، همانا عذاب آخرتی خود را تخفیف و یا منتفی نموده و موجب حذف یا بی رنگ شدن خطای او از نامه عملش میگردد.

در نتیجه اگر شخص ایمان کافی داشته باشد ، درک می کند که صبر در برابر بلاها و شداید تنها و بهترین راه رستگاری است، چرا که مشیت الاهی بوده و در هر حال موفقیت انسان در آن خواهد بود.(عیون اخبار الرضاعلیهالسلام:ج۲ص۳)