ب )نبوت

امام رضا میفرمایند چون مردم در خلقت و توان خود آن قدرت را نداشتند که کارهای خویش را بر وفق مصلحت انجام دهند و آفریدگار نیز از دیدگاه آنها خارج بود و دست وصول به او را نداشتند و ضعف و ناتوانی آنها از ادراک خداوند آشکار بود ناچار باید فرستاده ای در میان آنها و خداوند وجود داشته باشد که از عصمت برخوردار بوده تا امر و نهی و آداب و دستورهای الهی را به مردم برساند و آنان را به موجبات جلب و از ضررها آگاه سازد. اگر شناخت این فرستادگان واجب نمی بود در آمدن آنان نه سودی بود و نه نیازی از مردم بر طرف میشد و آمدن آنها عبث و بیهوده بود. بیهوده بودن در اعمال الهی منتفی است و هیچ کاری از خداوند صورت نمی پذیرد مگر بر پایه حکمت و عدالت و موهبت همه جانبه او (۶)(بحار الانوار، ج ۱۱، ص ۴۰)

 امام رضا در مورد کیفر مدعی نبوت میفرمایند: آیین حضرت محمد تا روز قیامت زایل نمی شود و نیز تا روز قیامت هیچ پیامبری بعد از او نخواهد آمد؛ بنابراین بعد از آن حضرت، هر کس ادعای نبوت کند و یا کتابی بیاورد، ریختن خون او جایز و مباح است برای هر کس که ادعای او را می شنود. (۱)(وسائل الشيعه، ج ۱۸، ص ۵۵۵)