تهمت زدن به مؤمن

یکی از رذائل اخلاقی که جزء حقوق الناس هم محسوب می شود تهمت زدن است و اگرچه از باب « الْغَيْبَةُ أَشَدُّ مِنَ الزِّنَا » غیبت از زنا بدتر است ولی عقوبت تهمت به مراتب سخت تر از زنا است؛ چرا که غیبت عبارت است از صحبت کردن درباره دیگری در اموری که حقیقت داشته و نسبت دروغ نمیباشد.

ولی تهمت یک نسبت دروغین است که حقیقت ندارد و از این لحاظ از غیبت هم بدتر است؛ لذا در مذمت آن علي بن موسى الرضا عليه السلام می فرمایند :

مَنْ بَهَّتَ مُؤْمِناً أَوْ مُؤْمِنَةً ، أَوْ قَالَ فِيهِ مَا لَيْسِ فِيهِ ، أَقَامَهُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَى تَلَّ مِنَ النَّارِ ، حَتَّى يَخْرُجَ مِمَّا قَالَهُ فِيهِ .( عيون اخبار الرضا عليه السلام : ج ۲ ص ۳۳.)

کسی که مرد یا زن مؤمنی را بهتان و تهمت بزند یا چیزی را که در او نیست، به او نسبت دهد، خداوند متعال در روز قیامت او را بر تلی از آتش نگاه خواهد داشت تا این که از عهده آنچه که در مورد آن مؤمن نسبت داده، بر آید.

و در واقع اگر کسی نسبت دروغین به کسی داده باشد و آن نسبت حقیقت نداشته باشد، هیچگاه از عهده این نسبت بر نمی آید؛ لذا به همان شکل در عذاب ابدی مخلد خواهد بود.