سجده شکر

یکی از اعمالی که در تعقیب نماز مستحب و مؤکد است، بجا آوردن سجده شکر میباشد. این سجده که پس از نمازهای واجب و مستحب و یا به صورت انفرادی که در مقاطع مختلف روز و به مناسبتهای متعدد، انجام میگیرد فضیلت فراوانی دارد. همانگونه که در سابق گذشت، ائمه معصومین نسبت به عبادت و مناسک عبادی اهمیت فوق العاده ای می داده اند که شمه ای از آن در مقدمه گذشت سجده که رکن عمده نماز و اوج تردیکی و الفت به خداست در اعمال و عبادات آنها جلوه ای خاص داشته و از شکوه بی نظیری برخوردار بوده است.

اباصلت هروی که همراه امام رضا در سفر به خراسان بوده، نقل کرده است که آن حضرت در یکی از روستاهای مسیر راه بنام ده سرخ، رو به قبله نمود و چند رکعت نماز خواند و دعا و نیایشهایی کرد و چون از دعا فارغ شد، به سجده رفت و سجده را بسیار طول داد، و من شمردم که پانصد بار در آن سجده خدا را تسبیح گفت، آنگاه سر از سجده برداشت. (1) ۱ - عيون اخبار الرضا: ۳۰۲٫۲ (

حسن بن علی بن فضال از امام رضا نقل کرده که فرمود: سجده بعد از نماز واجب شکر به درگاه خداوند است بخاطر توفیقی که برای اداء فريضه به بنده اش داده است و حداقل ذکر در سجده شکر این است که سه بار بگوید: شكراً لله.

حسن بن على فضال میگوید از آن حضرت پرسیدم: منظور از شکر الله چیست؟ فرمود: یعنی این سجده من در واقع شکر به درگاه خداوند است بخاطر توفیق خدمت و اداء فریضه ای که به من عطاء فرموده است. شکر موجب زیادی است و اگر در نماز کوتاهی و نقصی باشد که با نوافل جبران نشده باشد با این سجده، جبران خواهد شد. (1) ۱ - عيون اخبار الرضا: ۵۷۳٫۱)

از سلیمان بن حفص مروزی روایت شده که گفت: امام رضا نامه ای به من نوشت و در آن فرمود در سجده شكر، صد بار شكراً شكراً بگو یا چنانچه بخواهی عفواً عفواً بگو. (2) - ترجمه من لا يحضره الفقيه: ۵۲۰٫۱ )

سلیمان بن جعفر میگوید امام رضا فرمود: من در حال سجده بودم که بادی سخت وزید و هر کس به گوشه ای خزید ولی من همانطور در حال سجده بودم و با خدای خود الحاح و سماجت می نمودم تا این که باد، آرام گرفت. (3) - عيون اخبار الرضا: ۶۵۷٫۱ )

حسن بن علی و شاء میگوید شنیدم امام هشتم می فرمود: هرگاه بنده ای را در سجده خواب برباید خداوند متعال به فرشتگان می فرماید: این بنده ام را ببینید روح او را در حالی که در اطاعت من بود، قبض نمودم. (4) - عيون اخبار الرضا: ۶۵۸٫۱ )