اجابت دعا در بارگاه امام رضا

ابو علی معاذی از ابو الحسن هروی روایت میکند مردی از اهالی بلخ با غلامش به زیارت حضرت على بن موسى الرضا مشرف شدند. هر دو در بارگاه امام مشغول زیارت شدند. مرد بلخی به طرف بالای سر حضرت رفت و غلام در طرف پایین با مشغول نماز شدند. بعد از اتمام نماز هر دو به سجده رفتند و سجده شان بسیار طولانی شد. مرد سر از سجده برداشت و دید غلامش همچنان سر بر سجده دارد. او را صدا کرد و غلام به نزد مرد بلخی رفت و گفت بفرمائید آقای من مرد بلخی گفت: دوست داری تو را آزاد کنم؟ آیا در سجده ات همین را از خداوند نخواستی؟ غلام گفت: بلی سرورم. مرد گفت تو را در راه خداوند آزاد نمودم و آن کنیزی که در بلخ دارم را نیز آزاد میکنم و برای خشنودی خداوند به تو تزویج مینمایم و مهریه او را به مبلغی معین مینمایم و برای او از جانب تو بر دمه میگیرم فلان ملک را هم به هر دوی شما می بخشم تا سرمایه شما و اولادتان باشد. این امام را نیز بر گفتارم شاهد میگیرم که چون به بلخ برسیم چنین کنم غلام شروع به گریستن کرد و سوگند یاد کرد و گفت: به خدا و به این امام بزرگوار قسم که من در سجده ام چیزی جز این که شما گفتید را از خداوندنخواستم و اکنون سرعت اجابت دعا را در بارگاه امام رضا دانستم. (۲)(عیون اخبار الرضاء ، ج ۲، باب ۶۹، صص ۶۹۴ و ۹۵ ۶ )