پذیرش امامت حضرت رضا از جانب احمد بن موسی
یکی از برادران بلند مقام حضرت رضا ، احمد بن موسى است معروف به شاه چراغ که مرقد شریفش در شیراز می باشد این شخصیت بزرگوار مورد احترام مردم بود حتی پس از شایع شدن شهادت حضرت موسی بن جعفر در مدینه جمعی در مدینه به عنوان پذیرش امامت او به در خانه ام احمد آمدند و همراه «احمد بن موسی به مسجد رفتند از آنجا که احمد بن موسی دارای کرامات و مقامات ارجمند بود، مردم تصور میکردند امام بعد از امام کاظم اوست با او به عنوان امام بیعت کردند او از مردم بیعت گرفت و سپس بالای منبر رفت و خطبه ای در نهایت فصاحت و بلاغت خواند، سپس فرمود: ای مردم شما همه با من بیعت کردید، ولی بدانید من با بردارم علی بن موسی الرضا بیعت کرده ام، او امام و جانشین پدرم میباشد او ولی خداست و بر من و شما از جانب خدا و رسولش واجب است که هر چه او به ما امر میکند اطاعت کنیم.
همه حاضران سخن احمد بن موسی را پذیرفتند و دسته جمعی از مسجد بیرون آمده در حالی که احمد بن موسی در پیشاپیش آنها بود با هم به در خانه حضرت رضا رفتند و با آن حضرت بیعت کردند امام رضا برای احمد بن موسى ، دعا کرد و احمد بن موسی از آن پس همواره در خدمت برادر بود تا آن زمان که حضرت رضا به سوی خراسان حرکت نمود.
احمد بن موسی در عصر خلافت مأمون عباسی، همراه جماعتی از مدینه به قصد زیارت برادرش حضرت رضا از طریق فارس به سوی خراسان حرکت نمودند، هنگامی که «قتلغ خان» استاندار و نماینده مأمون در شیراز از ورود او به سوی شیراز، مطلع شد با توجه به اینکه سیاست مأمون نسبت به امام رضا و امامزادگان تغییر کرده بود سپاهی به سوی او فرستاد و در هشت فرسخی شیراز در محلی به نام «خان زینان سر راه احمد بن موسی را گرفتند، بین حضرت احمد و همراهانش با سپاه قتلغ خان، جنگ واقع شد، در این میان یکی از یاران قتلغ خان فریاد زد: اگر شما قصد دیدار حضرت رضا را دارید او از دنیا رفت. وقتی که یاران احمد بن موسی چنین شنیدند از اطراف او پراکنده شدند و تنها برادرانش و چند نفر از خویشاوندانش همراه آن حضرت ماندند احمد بن موسی با همراهان به سوی شیراز روانه شدند دشمنان آنها را تعقیب کرده و در شیراز در همانجا که اکنون محل مرقد شریف احمد بن موسى است او و عده ای از همراهانش را به شهادت رساندند. (بحار، ج ۴۸، ص ۳۰۷ و ۳۰۸ )
به این ترتیب این امامزاده وارسته و بزرگ با کمال خلوص مردم را به پذیرفتن امامت برادرش حضرت رضا فراخواند و خود و همراهانش در راه دیدار برادر به شهادت رسیدند، و خون جوشان او و همراهان بذرهای گسترش تشیع و محبت اهل بیت را در دلهای ایرانیان آن عصر و اعصار دیگر پاشید.