فشرده ای از زندگانی امام رضا (ع)
زادگاه:
هشتمین پیشوای شیعیان امام علی بن موسی الرضا (ع)، روز پنج شنبه ۱۱ ذی قعده سال ۱۴۸ هجری در مدینه طیبه دیده به جهان گشود.
کنیه:
ابوالحسن و ابو علی.
لقبها:
رضا، صابر ،زکی، ولی فاضل، وفی، صدیق، رضی، سراج الله نورالهدی قرة العين المؤمنین کفو الملک، کافی الخلق، رب السرير و رئاب التدبير صديق النظر.
مشهورترین:
مشهورترین لقب آن حضرت رضا» است در سبب اختصاص این لقب، در مناقب بن شهر آشوب احمد بزنطی است او از آن روی رضا خوانده شد که در آسمان خوشایند و در زمین مورد خشنودی پیامبر خدا و امامان پس از او بود.
همچنین گفته شده از آن روی که همگان خواه مخالفان و خواه همراهان به او خشنود بودند. سرانجام گفته شده است از آن روی او را رضا خوانده اند که مأمون به او خشنود شد.
مادر:
در روایتهای مختلفی که رسیده است نامها و کنیه ها و لقبهای ام البنین نجمه سکن، تكتم، خیزران طاهره و شقرا را برای مادر آن حضرت آورده اند.
زادروز:
درباره روز ماه و سال ولادت و همچنین وفات آن حضرت اختلاف است. ولادت آن حضرت را به سالهای ۱۴۸ ، ۱۵۱ و ۱۵۳ قمری و در روزهای جمعه نوزدهم رمضان نیمه همین ماه جمعه دهم رجب و یازدهم ذی قعده دانسته اند.
شهادت:
وفات آن حضرت را نیز به سالهای (۲۰۲، ۲۰۳ و ۲۰۶ (قمری) دانسته اند. اما بیشتر برآنند که ولادت آن حضرت در سال ۱۴۸) قمری یعنی همان سال وفات امام صادق (ع) بوده است؛ چنان که مفید کلینی کفعمی شیخ طبرسی، صدوق، ابن زهره مسعودی، ابو الفداء، ابن اثیر، ابن حجر ابن جوزی و کسانی دیگر این نظر را برگزیده اند درباره تاریخ وفات آن حضرت نیز عقیده اکثر عالمان همان سال (۲۰۳) قمری است. بنابر این روایت عمر آن حضرت پنجاه و پنج سال می شود که بیست و پنج سال آن را در کنار پدر خویش سپری کرده و بیست سال دیگر امامت شیعیان را بر عهده داشته است. این بیست سال مصادف است با دوره پایانی خلافت هارون عباسی پس از آن سه سال دوران خلافت امین و سپس ادامه جنگ و جدایی میان خراسان و بغداد به مدت حدود دو سال و سرانجام دوره ای از خلافت مأمون را در بر میگیرد بعضی مورخین به واسطه مسکوکاتی که در سال ۲۰۴ هجری سکه زده اند، شهادت آن حضرت را سال ۲۰۵ یا اواخر ۲۰۴ دانسته اند. او به دسیسه مأمون و با سم به شهادت رسید و پیکر مطهرش را در توس در سمت قبله قبه هارونی سرای حمید بن قحطبه طایی به خاک سپردند و امروز مرقدش مزار شیفتگان و عاشقان کوی ولایت و نبوت است.