سنت عرب در نامگذاری

در زمان جاهلیت رسم بود که اعراب فرزندان خود را به نامهای درندگان و گزندگان نامگذاری میکردند و با این کار میخواستند در دل دشمن رعب و وحشت ایجاد کنند.

ابن القیم در کتاب مفتاح دار السعاده» می نویسد :

عرب در انتخاب اسامی به چند جهت و هدف توجه داشت :

۱ - تفال پیروزی بر دشمن به همین جهت گروهی نام فرزندان خود را «غالب: پیروز»، غلاب بسیار پیروز»، «ظالم ستمگر»، «مقاتل: کشتار کننده»، «معارک: جنگجو» می نهادند.

 ۲ - تفال به قدرت و صلابت : گروهی نام فرزندان خود را از نام اشیای سخت و مقاوم انتخاب و اقتباس میکردند مانند:

«حجر»، «صخر»، «جندل» که معنای آنها انواع گوناگون سخت است.

3- ترساندن دشمن و ارواح موذیه و اجنه : اسامی «کلب»، ثعلب»، «ضب» و ... که اسامی حیوانات است و به همین جهت مربوط میباشد.

۴ - معتقدات و بت پرستی چنانچه اسامی عبدود»، «عبد العزى»، «عبدمنات» و امثال آن به پرستش اصنام و ود و عزی و منات مربوط است.(1) ۱ - جاهلیت و اسلام چاپ نهم، ص ۶۲۷ )

عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هَيْثَمٍ عَنِ الرَّضَاءَ قَالَ : قُلْتُ لَهُ لِمَ يُسَمَّى الْعَرَبُ أَوْلَادَهُمْ بِكَلْبٍ وَ فَهْدٍ وَ نَمِرٍ وَ أَشْبَاءِ ذَلِكَ ؟

قَالَ : كَانَتِ الْعَرَبُ أَصْحَابَ حَرْبٍ وَكَانَتْ تُهَوِّلُ عَلَى الْعَدُوِّ بِأَسْمَاءِ أَوْلَادِهِمْ .... (۲) - وسائل الشيعه ، جلد ۵ ، ص ۱۱۵ )

احمد بن هیثم از امام رضا سؤال کرد: چرا اعراب فرزندان خود را به نامهای سگ یوز پلنگ و نظایر آن نامگذاری می کردند؟

حضرت در پاسخ فرمود: عربها مردان جنگ و نبرد بودند این اسمها را روی فرزندان خود میگذاردند تا هنگام صدازدن فرزندانشان در دل دشمن ترس و وحشت ایجاد کنند و اینگونه اسمها برای آنان هیبت و شجاعت محسوب شود.