تکتم که آخرین نام او بود. (۱. عيون أخبار الرضا ، شیخ صدوق، ص ۳۱.)

درباره نام لقب و وفات حضرت در کتب مختلف آمده است: «نام مبارکش علی است و همچون نام جد بزرگوارش مشتق از نام الهی است. معروف ترین لقب آن حضرت رضا است که دلالت صریح بر خشنودی آن حضرت از الطاف الهی و خشنودی خدا از وی میکند القابی دیگر که مبین صفات و حالات آن حضرت است نیز ذکر شده است مانند الفاضل الرضى الصديق غريب الغرباء، معين الضعفاء. در میان عجم ملقب به «قبله هفتم» است. (۲. هزار و یک حدیث رضوی مهدی قربانی، صص ۲۳-۲۲)

قال رسول الله : سَتُدْفَنُ بَضْعَةٌ مِنِّي بِخُرَاسَانَ مَا زَارَهَا مَكْرُوبٌ إِلَّا نَفْسَ الله كُرْبَتَهُ وَ لَا مُذْنِبٌ إِلَّا غَفَرَ الله ذُنُوبَهُ (۳. ر.ک: بحار الأنوار العلامة المجلسى، ج ۹۹، ص ۳۴؛ روضة الواعظين، الفتال النيسابوري ص ۲۳۴؛ موسوعة أحاديث أهل البيت الشيخ هادي النجفي، ج ۴، ص ۴۲۷؛ شرح إحقاق الحق، السيد المرعشي، ج ۱۲، ص ۳۵۰) به زودی دفن می شود در خراسان پاره تن من زیارت نمیکند او را شخص مغموم مگر آنکه خدا غم او را برطرف می کند و نه گناهکاری مگر آنکه خدا گناه وی را می آمرزد. (۴. دورة البيضاء، سيد كاظم وفائی همدانی، ص ۱۱)

روایت شده است که عده ای از اهل مدینه گویند «حضرت رضا در مدینه در پنج شنبه ۱۱ ربیع الاول به سال ۱۵۳ هجری و ۵ سال بعد از وفات امام صادق متولد شدند؛ و در طوس» در قریه ای به نام «سناباد از آبادیهای نوقان» وفات کردند. (۵. عیون اخبار الرضا ، شیخ صدوق، ص ۳۴)

ص151