عَنْ يَعْقُوبَ الْجَعْفَرِي : قَالَ :

سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ لا يَقُولُ : لَا بَأْسَ بِالْعَزْلِ فِي سِتَّةِ وُجُوهِ :

الْمَرْأَةُ الَّتِي أَيْقَنَتَ أَنَّهَا لا تَلِدُ، وَ الْمُسِنَّةُ ، وَ الْمَرْأَةُ السَّلِيطَةُ ، وَالْبَذِيَّةُ ، وَالْمَرْأَةُ الَّتِي لَا تُرْضِعُ وَلَدَهَا، وَالْآمَةُ(1)

یعقوب جعفری گوید: از امام رضا شنیدم که چنین می فرمود: عزل کردن  (باردار نساختن زوجه) در شش صورت مانعی ندارد :

۱ - زنی که یقین داری نازاست

۲ - زن سالخورده و فرتوت

3- زن پرخاشگر بد زبان و دهن دریده

۴- زن بد زبان و فحاش

۵- زنی که فرزند خود را شیر نمی دهد

6- كنيز

74

اعمال شیوه صحیح (پاسخگویی به خواسته های مشروع همسر

عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرَّضَاء وَ لَا تُجَامِعَ امْرَأَةً حَتَّى تُلاعِبَهَا وَ تَكْثُرَ مُلاعَبَتَها، وَ تَغْمَزَ تَدْيَبَهَا، فَإِنَّكَ إِذَا فَعَلْتَ ذَلِكَ غَلَبَتْ شَهْوَتُهَا، وَاجْتَمَعَ مَاتُهَا لِأَنَّ مَا نَهَا يَخْرُجُ مِنْ تَدْيَيْهَا وَالشَّهْوَةُ تَظْهَرُ مِنْ وَجْهِهَا ...»(1) ۱ - مستدرک الوسائل، جلد ۲، ص ۴۵، باب ۴۲ )

حضرت امام رضا فرمود: هیچ مردی با همسرش مجامعت نکند مگر اینکه قبلاً با وی بازی و مزاح داشته باشد و در این راه او را آماده نماید و سینه اش را به دست گرفته و تحریک کند و چون چنین نماید شهوت او تحریک گردید و آمادگی پیدا میکند و آب حیاتش جمع میگردد زیرا آب شهوت از پستانش خارج گردیده و آثارش در چهره او نمایان میشود ...»

یکی از روان شناسان به نام دکتر سیمون میگوید :

تجربه نشان داده که حالت روحی مرد و یا زن هنگام نزدیکی و انعقاد نطفه در جنین تأثیر بسزایی دارد زیرا این مسأله در مورد یک خانواده که چندین فرزند داشته آزمایش کرده اند و دیده اند با اینکه این فرزندان از یک پدر و مادر به وجود آمده و همنواخت تغذیه میشوند و محیط خانواده آنان یکی بوده ولی از لحاظ روحی آنها با هم فرق دارند. بعد از بررسی به این نتیجه رسیده اند که فقط عامل اختلاف روحی این فرزندان همان حالات روحی مرد و زن هنگام همبستری میباشد. بعد هم با آزمایشات مکرر به این نتیجه رسیده اند که وضع روحی زن و مرد هنگام نزدیکی به هم رابطه کامل با نظافت و پاکیزگی طرفین از جمله عواملی است. که احساسات جنسی را خوب تحریک میکند.(2) ۲- بهداشت و نظافت جزء ضروریات زندگی انسانهاست، دکتر عارف قراغولی)

ادا کردن حق مشروع نیاز غریزی همسر

گروهی به خدمت امام هشتم آمدند و پرسیدند: مردی زن جوانی داشته است به خاطر مصیبتی که به او وارد شده مدت چند ماه بلکه یک سال است همخوابگی با همسر خود را ترک کرده است البته این کار به خاطر اذیت و آزار و انتقام نبوده بلکه به سبب مصیبت و غم و اندوه از این عمل خودداری نموده است با این وصف آیا چنین شخصی مرتکب گناهی شده است؟

امام علیه السلام در پاسخ فرمود :

إِذَا تَرَكَهَا أَرْبَعَةَ أَشْهُرٍ، كَانَ آثِماً بَعْدَ ذَلِكَ.(3) - وسائل الشيعه ، جلد ۱۴ ، ص ۱۰۰ (مقدمات نکاح ، باب ۷۱،ح1)

(آری)! اگر بیش از چهار ماه چنین عملی را ترک کند گناهکار است.

163