می فرمود روزه این سه روز مقابل روزه دهر است.

آن حضرت بسیار احسان میکرد و در پنهانی صدقه می داد بیشتر صدقات او در شبهای تار بود. پس اگر کسی گمان کند مثل آن حضرت را در فضل دیده است تصدیق نکنید.

از «محمد بن ابی عباد منقول است که حضرت امام رضا العلي در تابستان بر روی حصیر مینشستند و در زمستان بر روی پلاس در شب جامه های غلیظ می پوشیدند و چون برای مردم بیرون می آمدند زینت می فرمودند.

شیخ اجل « احمد بن محمد برقی از «معمر بن خلاد» روایت کرده است که هرگاه حضرت امام رضا ال غذا میل می کرد ظرف بزرگی نزدیک سفره خود گذاشته فرمان می داد که از بهترین قسمت آن غذا مقداری برداشته میان مساکین تقسیم کنند. آنگاه آيات فلا اقتحم العقبه(1. سوره بلد ٫ آیات ۱۱ تا ۱۹ ) .... تلاوت می کرد.

حاصل آیات چنین است: « او گردنه و راه دشوار را بالا نرفته است تو چه دانی که راه دشوار چیست؟ آزاد کردن برده یی است یا غذا دادن در روز قحطی و گرسنگی به یتیمی خویشاوند یا فقیری خاک نشین

آنگاه حضرت رضا الله می فرمود: «خداوند عزیز و جلیل می دانست که هر کسی قدرت آزاد کردن بنده را ندارد پس بر ایشان راهی به بهشت قرار داد.

یعنی مقابل آزاد کردن بنده اطعام را قرا داد تا هر کس بتواند راه بهشت برود.

مردی می گوید حضرت رضا ال را دیدم که تمام غلامان خودش را از سفید و سیاه سر سفره جمع کرده بود و با آنان غذا تناول می فرمود گفتم یا بن رسول الله کاش سفره غلامان را جدا می کردی؟

حضرت فرمود: « ساکت باش خدای ما یکی است دین ما یکی است مادر و پدر ما یکی است جزا هم در مقابل عمل است».

ص31