رضا را برای او برگزید زیرا در آسمان و زمین نزد پروردگار و رسول خدا و ائمه هدى الله شخصی پسندیده و شایسته امامت بود.

عرض کردم مگر قبل از ایشان پدران گرامیتان نزد خدا و رسول پسندیده نبودند؟

حضرت فرمودند: «بله».

سؤال کردم پس به چه دلیلی این لقب به پدر شما اختصاص یافت؟

فرمود: « برای آن که علاوه بر دوستان و اردتمندان، حتی دشمنان نیز از او راضی و خشنود بودند و رضایت دوست و دشمن در بین ائمه الله فقط به پدرم اختصاص داشت به همین دلیل رضا اللقب یافت.

نجمه مادر بزرگوار حضرت رضا الله می فرماید وقتی فرزند سعادتمندم «رضا» متولد شد دستهای خود را بر زمین و سر مطهر خود را به سوی آسمان بلند کرد و لب های مبارکش حرکت می کرد، سخنی میگفت که من متوجه نمی شدم. در این هنگام حضرت موسی الله تشریف آوردند و فرزندم را در جامه سفید رنگی پیچیده به همسرم دادم حضرت در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت.

سپس با آب فرات کام او را برداشت و در حالی که او را به من بر میگرداند فرمود این فرزند از نشانه هایی است که خداوند بر روی زمین باقی گذاشته است و پس از من حجت خداوند خواهد بود.

القاب شریف آن حضرت

اسم شریف آن حضرت «علی» و کنیه آن حضرت « ابوالحسن» و مشهورترین لقب او «رضا» است. «صابر» و «فاضل» و «وصی» و «وفی» و «قرة عين المؤمنين» و «غليظ الموحدین» نیز به او می گفتند.

ص26