عشق امام رضا (ع) به نماز

۱۱ - نماز پرشکوه عید امام رضا (ع)

پس از مجلس بیعت برای ولایتعهدی حضرت امام رضا که در روز ۵ رمضان سال ۲۰۳ رخ داد (۲۵) روز بعد روز عید فطر فرا رسید (۱. الائمة الاثنى عشر (هاشم معروف)، ص ۳۹۴. ) مأمون توسط شخصی برای امام رضا پیام داد که برای نماز عید آماده شود و آن را اقامه کن و خطبه آن را بخوان.

امام رضا به مأمون پیام داد به شروطی که در مورد ولایتعهدی بین من و تو بود آگاه هستی بنابراین مرا از خواندن نماز عید و خطبه که از شؤون حکومت است معاف بدار

 مأمون می خواهم با انجام این کار احساسات مردم آرام گردد، و آنها فضائل و کمالات تو را بشناسند.

حضرت امام رضا كراراً از مأمون خواست که مرا معاف بدار، ولی مأمون با اصرار و پافشاری میگفت باید نماز عید را شما اقامه کنی !!

سرانجام حضرت رضا به مأمون پیغام داد که اگر بنا است من نماز را بخوانم من مانند روش پیامبر ا و امیر مؤمنان نماز را می خوانم نه مانند روش خلفا

مأمون: «هرگونه می خواهی، بخوان.

آن گاه مأمون دستور داد تمام مردم صبح زود به در خانه امام رضا آمده و اجتماع کنند.

یاسر خادم میگوید سرداران و سپاهیان در خانه امام و اطراف آن اجتماع کردند مردم از بزرگ و کوچک و زن و مرد و کودک سر راه امام صف کشیدند، عده ای در پشت بام ها رفتند (شکوه ملکوتی خاصی همه جا را فرا گرفت هنگامی که خورشید طلوع کرد، امام رضا غسل نمود و عمامه سفیدی که از پنبه بود بر سر نهاد، یک سرش را روی سینه و سر دیگرش را میان دو شانه انداخت، و دامن به کمر زد و به همه پیروانش دستو رداد چنان کنند.

سپس عصای پیکان داری را به دست گرفت و بیرون آمد، ما در پیشاپیش آن حضرت حرکت میکردیم اما پابرهنه بود، وقتی که حرکت کرد و سر به سوی آسمان بلند کرد و چهار بار تکبیر گفت آن چنان تکبیرهای آن حضرت پر جذبه و ملکوتی بود که ما گمان کردیم آسمان و در و دیوار همه با او هماهنگ و همنوا می گویند: الله اکبر... ارتشیان و کشوریان با شکوه ویژه ای صف در صف ایستاده بودند امام رضا دم در خانه ایستاد و فرمود:

 اللهُ أَكْبَرُ، اللَّهُ أَكْبَرُ، اللَّهُ أَكْبَرُ، اللَّهُ أَكْبَرُ عَلَى مَا هَدَانَا اللَّهُ أَكْبَرَ عَلَى مَا رَزَقْنَا مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى مَا أَبْلَانَا»

همه جمعیت صدای خود را به این تکبیرها بلند کردند آن چنان آوای ملکوتی تکبیر در فضای ملکوتی محضر امام پیچید و اثر بخش بود که سراسر شهر «مرو» یکپارچه به گریه و شیون و فریاد تبدیل گردید، هنگامی که سردمداران و روسا دیدند امام رضا با کمال سادگی و با پای برهنه از خانه بیرون آمده از مرکب ها پیاده شدند و پابرهنه گشتند و همراه امام حرکت نمودند حضرت در هر ده قدمی می ایستاد و سه تکبیر می گفت زمین و زمان با احساسات پرشوری در حالی که گویا اشک میریزند با غرش ،تکبیر، همنوا شده بودند.

 وضع آن صحنه عظیم ملکوتی را به مأمون گزارش دادند، فضل بن سهل ذوالریاستین (نخست وزیر و رییس (ارتش) در نزد مأمون بود، به

مأمون گفت:

ای امیر مؤمنان اگر امام رضا با این شکوه به مصلی برسد، مردم شیفته مقام او گردند آن گاه برای مقام شما خطرناک خواهد شد، صلاح این است که از او بخواهی تا بازگردد.»

مأمون، شخصی را نزد امام رضا فرستاد و توسط او درخواست بازگشت کرد.

امام رضا بی درنگ کفش خود را طلبید و سوار بر مرکب شد و بازگشت. (۱. اصول کافی، ج ۱، ص ۴۸۹ و ۴۹۰)

شیخ مفید (ره) در ارشاد می نویسد:

مأمون برای حضرت رضا چنین پیام داد: «ما تو را زحمت دادیم و نمی خواهیم زحمت دیگری بر تو افزون گردد، کرم فرما و بازگرد و باید همان پیش نمازی که قبلاً) با آنها اقامه نماز می کرد نماز را اقامه کند. امام بازگشت سر و صدا و فریاد و اختلاف مردم بلند شد و در آن روز نماز عید به درستی انجام نشد. (۱. ترجمه ارشاد مفید، ج ۲، ص ۲۵۷)(۲. نگاهی بر زندگی امام رضاء ، ص ۱۰۴)

۱۲ - طریق نماز امام رضا (ع)

ابوالحسن صائغ از عمویش که همراه امام رضا بود نقل میکند که گفت: چند ماه پشت سر امام رضا برای نماز اقتدا کردیم در نمازهای واجب روزانه همواره در رکعت اول بعد از حمد سوره (انا أَنزَلْنَاه...) را میخواند و در سوره دوم بعد از حمد، سوره توحید (قُلْ هُوَ الله أَحَدٌ..) می خواند. (۳. عيون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۲۰۵ و ۲۰۶) (۴. نگاهی بر زندگی امام رضا ع ، ص ۸۶)

۱۳ - عشق ورزیدن به عبادت

همانگونه که حضرت رضا در مقام معرفی امام فرمودند که امام کسی است که عابدترین مردم باشد (۵.احتجاج طبرسی، ج ۲، ص ۴۳۷ )، الحق که خود آن حضرت از مصادیق کامل و بارز آن هستند و جهت اینکه امام عابدترین مردم است، این است که معرفت امام نسبت به ذات اقدس الهی از همگان بیشتر است هر چه معرفت بیشتر باشد شخص به انجام وظیفه عبودیت مصمم تر و کوشاتر است تا جایی که به عبادت عشق می ورزد و در هیچ حال از معبود خود غافل نیست، همیشه در حال

ص21