٦٦ - خُلق رضوی خلق نبوی
إِبْرَاهِيمَ بْنِ الْعَبَّاسِ قَالَ مَا رَأَيْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضا (ع) جَفَا أَحَداً بِكَلَامِهِ قَطُّ وَ مَا رَأَيْتُ قَطَعَ عَلَى أَحَدٍ كَلَامَهُ حَتَّى يَفْرُغَ مِنْهُ وَ مَا رَدَّ أَحَداً عَنْ حَاجَة يَقْدِرُ عَلَيْهَا وَ لَا مَدَّ رِجْلَيْهِ بَيْنَ يَدَى جَلِيسَ لَهُ قَطُّ وَ لَا اتَّكَا بَيْنَ يَدَى جَلِيسَ لَهُ قَطُّ وَ لَا رَأَيْتُهُ شَتَمَ أَحَداً مِنْ مَوَالِيهِ وَ مَمَالِيكِهِ قَطُّ وَ لَا رَأَيْتُهُ تَفَلَ قَطُّ وَ لَا رَأَيْتُهُ يُقَهْقِهُ فِي ضَحِكِهِ قَطُّ بَلْ كَانَ ضَحِكُهُ التَّبَسُّمَ وَ كَانَ إِذَا خَلَا وَ نُصِبَتْ مَائِدَتُهُ أَجْلَسَ مَعَهُ عَلَى مَائِدَتِهِ مَمَالِيكَهُ حَتَّى الْبَوَّابِ وَ السَّائِسِ.(1. عيون اخبار الرضا(ع)، باب ۴۴، ج ۷ )
ابراهیم بن عباس میگوید هرگز ندیدم حضرت رضا (ع) در گفتارشان به کسی بد بگویند.
سخن کسی را قطع کنند؛ میگذاشت تا سخن گوینده به اتمام برسد، آنگاه سخن می گفتند.
ندیدم قدرت داشته باشند و درخواست کسی را رد کنند.
ندیدم پای خود را جلو کسی دراز کنند و در برابر همنشین خود تکیه نمی کردند.
هیچگاه به خدمتکارشان بد نمیگفتند و تندی نمی کردند.
جلو چشم کسی آب دهن نمی انداختند.
قهقهه نمی زدند و فقط بر لبشان لبخند می نشست.
بر سر سفره طعام خود خدمتکاران را جمع میکردند و با آنان غذا می خوردند.
از امام رضا (ع) بیاموزیم :
۱- به کسی بد نگویم.
-۲- بگذاریم آن کس که با ما سخن می گوید، سخنش تمام شود، آنگاه سخن بگوییم.
تا می توانیم سعی کنیم به دیگران خدمت کنیم.
-۴- تواضع فروتنی و احترام به دیگران را در دستور کار روزانه خود قرار دهیم
۵- به زیر دستان خود احترام بگذاریم و به آنان توهین نکنیم.
۶- جلو کسی آب دهان نیندازیم دست در بینی نکنیم آروغ نزنیم.
با صدای بلند و آزار دهنده نخندیم.
با همه اقشار جامعه نشست و برخواست داشته و تکبر در رفتارمان راه ندهیم.
ص101