2- توحید

التَّوْحِيدُ نِصْفُ الدِّينِ. (1. عيون أخبار الرضا (ع)، ج ۲، باب ۳۱، ح ۷۵ )

توحید نیمی از دین است.

توحید به معنای یکتا دانستن خداوند در ذات صفات و افعال است. یعنی انسان موحد پذیرفته است که -۱ خداوند در ذات خود متعال، تک و بی همتا است. توحید در واحدیت - او واحدی بسیط است و در او ترکیبی وجود ندارد یعنی از اجزاء تشکیل نشده و صمد است. توحید در احدیث - صفات او جزء او نیست بلکه عین اوست (توحید صفاتی) ۴- تنها اوست که هر صفت وجودی در عالم را داراست. توحید در صفات) هر خلقی از خداوند و هر فعلی تنها از اوست اختیار انسان نیز آفریده اوست. توحید در خالقیت ۶ خداوند علاوه بر آفریدگاری پروردگار نیز هست. به این معنا که مخلوق خود را خود هدایت و مدیریت می کند؛ همه عالم طبیعت و تکوین به دست او هدایت و مدیریت می شود. (توحید در ربوبیت تکوینی - سعادت معنوی انسان و زندگی جاودانه او نیز فقط مبتنی بر هدایت و مدیریت اوست توحید در ربوبیت تشریعی ۸ همه چیز در همه ابعادش تنها به او وابسته است ولی او به هیچ چیز وابسته نیست بلکه او از هر چیز مستقل است. توحید در استقلال

 همه این عقاید توحیدی نیمی از دین است حال پرسش این است که نیم دیگر دین چیست؟ در پاسخ میتوان گفت نصف دیگر دین، زندگی بر اساس این عقاید است. به این معنا که احساسات و عواطف خواسته ها، گفتار و کردار خود را با عقاید یاد شده منطبق سازیم نیم دیگر دین، عشق و محبت مخلصانه و بی شائبه به خدا ستایش انحصاری از خدا اطاعت انحصاری از خدا توکل انحصاری به خدا خوف انحصاری از خدا و امید انحصاری به خداست.

حساس ترین موقعیتها

إِنَّ أَوْحَشَ مَا يَكُونُ هَذَا الْخَلْقُ فِي ثَلَاثَةَ مَوَاطِنَ يَوْمَ يُولَدُ وَ يَخْرُجُ مِنْ بَطْنِ أُمِّهِ فَيَرَى الدُّنْيَا وَ يَوْمَ يَمُوتُ فَيُعَايِنُ الْآخِرَةَ وَ أَهْلَهَا وَ يَوْمَ يُبْعَثُ فَيَرَى أَحْكَاماً لَمْ يَرَهَا فِي دَارِ الدُّنْيَا وَ قَدْ سَلَّمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى يَحْيَى ع فِي هَذِهِ الثَّلَاثَةِ الْمَوَاطِنِ وَ آمَنَ رَوْعَتَهُ فَقَالَ وَ سَلَامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَ يَوْمَ يَمُوتُ وَ يَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا وَ قَدْ سَلَّمَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ عَ عَلَى نَفْسِهِ فِي هَذِهِ الثَّلَاثَةِ الْمَوَاطِنِ فَقَالَ وَ السَّلامُ عَلَى يَوْمَ وُلِدْتُ وَ يَوْمَ أُمُوتُ وَ يَوْمَ أَبْعَثُ حَيًّا. (1. عيون أخبار الرضا (ع)، ج ۱، باب ۲۶، ج ۱۱)

حساس ترین موقعیتهای انسان سه روز است. اول روز تولد که از شکم مادر خارج میشود و دنیا را مشاهده میکند دوم روز مرگ که آخرت و اهل آن را مشاهده میکند. سوم روزی که دوباره زنده میشود و در آن اموری را مشاهده میکند که در دنیا ندیده است.

ص11