٦٢- زنده ساختن کار اهل بیت (ع)

رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً أَحْيَا أَمْرَنَا فَقُلْتُ لَهُ وَ كَيْفَ يُحْيِي أَمْرَكُمْ قَالَ يَتَعَلَّمُ عُلُومَنَا وَيُعَلِّمُهَا النَّاسَ فَإِنَّ النَّاسِ لَوْ عَلِمُوا مَحَاسِنَ كَلَامِنَا لَاتَّبَعُونَا. قَالَ قُلْتُ: يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَقَدْ رُوى لَنَا عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) أَنَّهُ قَالَ: مَنْ تَعَلَّمَ عِلْماً لِيُمَارِيَ بِهِ السُّفَهَاءَ أَوْ يُبَاهِيَ بِهِ الْعُلَمَاءَ أَوْ لِيُقْبِلَ بِوُجُوهِ النَّاسِ إِلَيْهِ فَهُوَ فِي النَّارِ. فَقَالَ (ع): صَدَقَ جَدِّى (ع) أَ فَتَدْرِي مَنِ السُّفَهَاءُ؟ فَقُلْتُ: لَا يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَالَ: هُمْ قُصَّاصُ مُخَالِفِينَا وَ تَدْرِي مَن الْعُلَمَاءُ ۚ فَقُلْتُ: لَا يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ. فَقَالَ: هُمْ عُلَمَاءُ آلِ مُحَمَّدٍ (ع) الَّذِينَ فَرَضَ اللَّهُ طَاعَتَهُمْ وَ أَوْجَبَ مَوَدَّتَهُمْ ثُمَّ قَالَ: وَ تَدْرِي مَا مَعْنَى قَوْلِهِ أَوْ لِيُقْبَلَ بِوُجُوهِ النَّاسِ إِلَيْهِ؟ قُلْتُ: لَا قَالَ: يَعْنِي وَ اللَّهِ بِذَلِكَ ادْعَاءَ الْإِمَامَةِ بِغَيْرِ حَقَّهَا وَ مَنْ فَعَلَ ذَلِكَ فَهُوَ فِي النَّارِ. (1. عيون أخبار الرضا (ع)، ج ۱، باب ۲۸، ج ۶۴)

خدا رحمت کند افرادی که امر ما را زنده میدارند گفته شد چگونه امر شما را زنده میکنند فرمودند علوم ما را می آموزند و به دیگران یاد میدهند. مردم اگر زیبایی کلام ما را بشناسند پیرو ما میشوند؛ راوی پرسید ای فرزند رسول خدا (ص) از امام صادق (ع) برای ما نقل شده است که هر کس

علمی می آموزد که به سفیهان بدهد یا بر آن به علما مباهات و فخر فروشی کند و مردم را متوجه خود سازد در آتش است. حضرت فرمودند: جدم درست گفته است آیا میدانی سفها چه کسانی هستند؟ گفتم خیر فرمودند مخالفین داستان پرداز علیه ما آیا میدانی علما چه کسانی هستند؟ گفتم خیر ای فرزند رسول خدا فرمودند آنان علماء آل محمد (ع) هستند که خداوند اطاعت آنها را واجب ساخته و دوستی آنها را ضروری دانسته است. سپس فرمودند: آیا میدانی معنای این سخن که تا نظر مردم را جلب کنند کیانند؟ گفتم خیر فرمودند یعنی کسانی که بدون صلاحیت ادعای امامت میکنند آنکه چنین کند در آتش خواهد بود.

از گفتار امام رضا (ع) اینگونه برداشت میشود که رحمت خدا شامل حال کسانی است که امامت را احیا کنند احیای امامت به این است که اولاً فرهنگ تشیع آموزش داده شود و افراد آن را یاد بگیرند. ثانیاً آنان که فرهنگ تشیع را یاد گرفته اند آن را به دیگران تعلیم دهند و ثالثاً در روش تعلیم، برجستگی ها و زیباییهای اندیشه امامت مورد تاکید قرار گیرد. در تعلیم و تعلم فرهنگ اهل بیت به سه نکته اساسی باید توجه داشت. اول اینکه مخاطب تعلیم دشمنان اهل بیت نباشند. دوم اینکه در تعلیم و تعلم نیت گوینده فخر فروشی و تکبر نسبت به آل محمد(ص) نباشد. سوم اینکه در تعلیم و تعلم جانب احتیاط رعایت شود و به گونه ای نباشد که حساسیت منفی غاصبان امامت و ظالمان را جلب کند و آنها مانع از تداوم گسترش فرهنگ تشیع شوند.

ص94