١٤ - داستان سلسلة الذهب

یک روز امام رضا به نیشابور مسافرت کردند. مردم زیادی برای زیارت ایشان به شهر آمده بودند. ابوزرعه و ابن اسلم که نویسنده و حافظ احادیث حضرت بودند به حضرت امام رضا عرض کردند ای فرزند رسول خدا شما را به حق پدران معصومتان قسم میدهیم که ما را از کلام شیوایتان محروم نفرمایید. بر ما منت گذارید و حدیثی از پدران و از جدت رسول الله برای من نقل فرمایید.

امام خواهش ایشان را شنید و مرکب خود را نگاه داشت. پرده ی کجاوه را بالا زد و سر خود را بیرون آورد. جمعیت با دیدن امام ناگاه از خود بیخود شد و شوری در میان مردم به پاخواست. هر کس میخواست چهره نورانی امام رضا را ببیند. عده ای از شدت شوق فریاد می زدند و میگریستند تعدادی از بزرگان شهر مردم را آرام کردند تا امامه بتوانند سخن خود را بیان کنند وقتی سکوت همه جا را فرا گرفت لبان مبارک امام از هم باز شد و کلمات گوهر بار از دهان ایشان جاری شد پدرم موسی بن جعفر از جعفر بن محمد او از محمد بن علی او از علی بن حسین او از حسین بن علی، او از امیرالمؤمنین او از رسول خدا نقل کرد که آن حضرت فرمود جبرئیل به من گفت شنیدم که خداوند سبحان فرمود: کلمه ی «لا إله إلا الله قلعه ی امان من است. هر کس در آن در محکم وارد شود از عذاب من در امان خواهد بود. امام علی بن موسی الرضا این سخن را فرمود و مرکب خود را به راه انداخت. هنوز چند قدمی بیشتر حرکت نکرده بود که آن حضرت دوباره رو به جمعیت کرد و فرمود به شرطها و شروطها و أنا من شروطها. یعنی داخل شدن در این قلعه شروطی دارد که ولایت اهل بیت از مهمترین آنها است.

این حدیث را امام رضا کلمه به کلمه می گفت و حدود دویست هزار نفر آن را مکتوب میکردند این حدیث به خاطر اینکه همه ی راویانش از معصومین بودند به حدیث سلسله الذهب» معروف است.

در این قسمت احادیثی از امام رضا نقل میشود که مربوط به جنبه های مختلف زندگی مادی و معنوی انسان میشود باشد که سخنان آن امام بزرگوار راهگشای همه ی مسلمین و شیعیان اهل بیت گردد.