در خواست دو نفر از امام فراوانی روزیرا

قال احمد بن عمر و الحسين بن يزيد دخلنا على الرضا عليه السلام فقلنا انا كنا في سعة من الرزق و غضارة من العيش فتغيرت الحال بعض التغير فادع الله ان يرد ذلك الينا فقال علیه السلام ای شئی تريدون تكونون ملوکا ایسر کم ان تكونوا مثل طاهر و هر ثمه و انكم على خلاف ما انتم عليه فقلت . لا والله ما سرنی ان لى الدنيا بما فيها ذهباً وفضه و اني على خلاف ما انا عليه فقال عليه السلام ان الله يقول اعملوا آل داود شكراً و ليل من عبادى الشكور احسن الظن بالله فان من حسن ظنه با الله كان الله عند ظنه و من رضى با القليل من الرزق قبل منه اليسير من الحلال خفت مؤنته و نعم اهله و بصره الله داء الدنيا و دوائها و اخرجه منها الى دار السلام

ترجمه: احمد بن عمر و حسین بن یزید گفتند ترجمه احمد بن عمر و حسین بن یزید گفتند خدمت امام رضا (ع) رسیدیم و گفتیم راستی ما روزی فراوان و زندگی خوشی داشتیم و حال ما اندکی بد شده از خدا بخواه که آن وضع اول را بما برگرداند فرمود چه میخواهید میخواهید شاهاند زندگی نمائید خوش دارید مانند هر ثمد و ظاهر افسران عالیرتبه مأمون باشید و شما بر این مذهبی که دارید نباشید گفتم نه بخدا شاد نیستم که همه دنیا با آنچه طلا و نقره دارد از من باشد مخالف با عقیده ای که دارم باشم فرمود (ع) راستی خدا میفرماید (۱۲) - (سبا) ای آل داود شکر گذارید و اندگی از بنده هایم خوب شکر گزارند بخدا خوشبین باش زیرا هر که بخدا خوشبین است خدا با گمان خوش او همراه است و هر که بروزی اندک خشنود است خدا بكردار اندك او خشنود است و هر که باندك روزی حلال خوشنود است بارش سبك است و خاندانش خوشند و خدایش بدرد دنیا و دوایش او را بیناسازد و از دنیا اور ابسلامت بدار السلام