ه روزهای پایانی

 آیا درباره روزهای پایانی اقامت امام در خراسان نکته ای وجود دارد؟

امام در مرو در اوج شکوه و عزت بودند و بر دلها حکومت میکردند. توصیف ابومونس جلودی نشان دهنده شدت علاقه مردم به امام رضا است. جلودی به مأمون چنین شکوه میکند یا امیرالمؤمنین، به خدا قسم این کسی که پهلوی تو نشسته مثل بت پرستیده می شود و مردم به

او علاقه شدیدی دارند. (1. عيون أخبار الرضا، ج ۲، ص۱۶۱)

از آن سو، فشار و بی مهریهای مأمون عباسی بر امام به اوج خود رسید و در خفا به حضرت ظلم و جفا روا می داشت به گونه ای که شیخ صدوق بیان میکند تا وقتی که روح از بدنشان خارج شد، همیشه غم زده بودند. (2. عيون أخبار الرضا، ج ۲، ص ۱۶۷.)

به گزارش صدوق از یاسر خادم امام بارها از خداوند درخواست مرگ کردند او میگوید هر وقت حضرت رضا روز جمعه از مسجد جامع مراجعت میکردند در حالی که عرق میریختند و گرد و غبار بر چهره شان بود دستهایشان را بلند میکردند و می فرمودند: اللهم ان كان فرجی مما انا فيه بالموت فعجل لى الساعة (خدایا اگر فرج من از این گرفتاری با مرگ است هم اکنون مرگ مرا برسان پیوسته غمگین و افسرده بودند تا از دنیا رفتند. (3. بحار الأنوار، ج ۴۹، ص ۱۴۰)

غمگینی امام رضا در روایتی دیگر از یاسر نیز به دست می آید وقتی امام رضا ولایتعهدی را به زور پذیرفتند دیدم که دست بر آسمان افراشتند و شنیدم که چنین میگویند: اللهم إنَّكَ تَعْلَمُ أَنِّي مُكْرَهُ مُضْطَرٌ فَلَا تُؤَاخِذْنِي كَمَا لَمْ تُؤَاخِذْ عَبْدَكَ وَ نَبِيَّكَ يُوسُفَ حِينَ دُفعَ إِلَى وِلَايَة مِصْر؛(4. روضة الواعظين، ج ۱، ص ۲۲۹ ) (پروردگارا، تو خود میدانی که من مجبور و درمانده ام خدایا مرا بر این کار مگیر همچنان که بنده و پیامبر خود یوسف را مؤاخذه نفرمودی، وقتی ولیعهد مصر شد.

ص98