جابر جعفی گفت: از حضرت باقر سئوال کردم از تأویل قول الله عز وجل إن عدة الشهور عند الله اثنا عشر شهراً في كتاب الله يوم خلق السموات و الارض منها اربعة حرم ذلك الدين القيم فلا تظلموا فيهن انفسکم» سوره توبه آیه ۳۶
پس آن حضرت نفسی عمیق کشید بعد فرمود
ای جابر اما السنة پس او جدم رسولخدا است و ماههای آن دوازده ماه است. پس اول آنها امیرالمؤمنین تا برسد بمن و بعد از من فرزندم جعفر و پسرش موسی و پسرش علی و پسر او محمد و فرزند او علی و پسرش حسن و فرزند او محمد الهادي المهدى
دوازده امامان که حجج خدا در میان خلق و أمناء او بر وحی و علم خدا هستند.
و اما آن چهار حرام که آنها دین قیم هستند چهار نفر آنها اند که با یک نام هستند که آنها امیر المؤمنين و پدرم علی بن الحسین و علی بن موسی و علی بن محمد هستند.
پس اقرار با مامت اینها دین قیم است پس درباره آنها بخودتان ظلم نکنید یعنی به امامت تمامی آنها اقرار کنید تا رستگار شوید.
پس نتیجه اینکه منظور از دوازده ماه در قرآن دوازده حجت خداست که دانستن و اقرار با مامت آنها دین محکم خداست و الا چنانکه در ذیل حدیث ابوحمزه ثمالی بیان شده شناختن دوازده ماه چیزی است که تمام ملل از یهود و نصاری و مجوس بلکه همه موافق و مخالف آنرا میدانند آیا دانستن نام دوازده ماه دین محکم و قیم است؟
پس از خود آیه و ذیل آیه معلوم میشود که اقرار بولایت دوازده اختر تابان آسمان امامت دین قیم و محکم پروردگار است و پس و چهار ماه حرام هم بوجود چهار امام که نامشان علی است تأویل شده است که سومی از آنها علی بن موسی الرضا علیه السلام که همنام امام اول و در یازدهم ذیقعد الحرام روز جمعه یا پنجشنبه در مدینه منوره از مادری چون طاهره متولد شده است.
ابو حمزه ثمالی از حضرت ابی جعفر محمد بن علی الباقر ا روایت کرده در حدیثی که تا رسید بانجا که فرمود:
واضح تر از این و نورانی تر و آشکارتر برای کسیکه خدا او را هدایت کرده قول خداوند متعال است که «إن عدة الشهور عند الله اثنا عشر شهراً في كتاب الله يوم خلق السموات و الارض منها اربعة حرم ذلك الدين القيم فلا تظلموا فيهن انفسکم سوره توبه آیه ۳۶.
شناختن ماههای محرم و صفر و ربیع و بعد از آنرا و ماههای حرام و رجب و ذی قعده و ذی الحجه و محرم را مگر دین قیم است؟
منظور از دوازده ماه دوازده امام است
تمام ملل از یهود و نصاری و مجوس و همه از موافق و مخالف این ماهها را میشناسند و میشمارند اینطور نیست یعنی منظور شناختن ظاهری این دوازده ماه سال دین قیم نیست بلکه مراد از آن دوازده ماه دوازده امام است که دین خدا با آنها قائم است (که اول آنها امیرالمؤمنین تا برسد بمن و بعد از من فرزندم جعفر و بعد از او پسرش موسی و بعد از او فرزندش علی و بعد از او فرزندش محمد و بعد از او پسرش علی و بعد از او فرزندش حسن و بعد از او فرزندش محمد الهادی المهدی که دوازده حجج خدایند بر خلق)
و اما مراد از ماههای حرام از آن امیرالمؤمنین علی است که خداوند متعال نام او را از نام خودش مشتق فرموده چنانکه نام محمد الله را از نامش محمود مشتق کرده است و سه نفر هم از اولاد او که همنام او هستند علی بن الحسین و علی بن موسی و علی بن محمد هستند پس برای | این نامی که از نام خدا مشتق شده حرمت مخصوص است. (بحار الانوار ج ۲۴ ص ۲۴۱ ح ۴ غیبت نعمانی ص ۸۶ ج ۱۷)
و خلاصه اینکه اقرار بولایت و امامت این بزرگوار از شرط ایمان است و چنانکه خود آن حضرت در نیشابور در میان بیش از بیست و چهار هزار خبرنگار و نویسنده در آن حديث سلسلة الذهب فرمودند:
و أنا من شروطها - یعنی من هم از شروط آن هستم که ولایت از شرایط توحید است بدون ولایت و امامت هیچ عملی از هیچ کس پذیرفته نیست.
تا حضرت رضا شیعیان چند فرقه هستند سه امامی چهار امامی و شش امامی و هفت امامی یعنی کیسانیه و زیدیه و اسماعلیه و فتحیه و واقفیه و غیره ولی بعد از ایشان نوعاً اختلاف نیست هر کس با مامت آن حضرت اقرار و اعتراف دارد دوازده امامی هست لذا خيلى جمله زیباست و شرط بجاست که فرموده
منهم از شرایط آن هستم یعنی شیعه بودن با اعتقاد به امامت محمد حنفیه و زید بن علی و اسماعیل بن جعفر و یا عبدالله بن جعفر و یا اعتقاد باینکه موسی بن جعفر از دنیا نرفته هیچ فایده و ارزشی ندارد بلکه باید با مامت حضرت رضا و بلکه دوازده امام معترف و معتقد باشد و باین اشاره است فرمایش فرزندش که فرمود جدم را تمام فرقه شیعه زیارت میکنند ولی زوّار پدرم فقط دوازده امامیها هستند لذا زیارت پدرم افضل از زیارت جدم حسین است.
و نام علی با حساب جمل کبیر ۱۱۰ است و ما هم به تعداد همین عدد حروف علی از مفاخر آن حضرت را در این کتاب ذکر کردیم یعنی حرف عین ۷۰ است ما از معجزات و کرامات آن حضرت بتعداد آن نقل کرده ایم.
و لام ۳۰ است از پاداش و فضیلت زیارت آن حضرت ۳۰ حدیث نقل کردیم.
و یاه ۱۰ است مقدار ۱۰ حدیث از فرمایشان گهربار آن حضرت را برای دوستان ذکر کردیم.
و الأكرامات ومعجزات و فرمایشان آن بزرگوار بیشمار است و سعی کردیم از میان آنها بعضی را انتخاب کنیم که شاید بیشتر مورد استفاده قرار گیرد و دوستان و محبان آن حضرت با مطالعه آنها علاقه و محبت شان نسبت به آن بزرگوار زیاد گردد.
و گفته اند نام مبارک علی اسم اعظم است.
صاحب مشارق الانوار از مرحوم صدوق در عیون الاخبار نقل کرده که حضرت علی اله در راهی میرفت با یکنفر خیبری همراه شدند و رسیدند بنهر آبی آن مرد خیبری چیزی گفت از روی آب گذشت بعد برگشت بحضرت علی که نمی شناخت گفت اگر تو هم عارف بودی به آنچه من عارفم میتوانستی از روی آب بگذری حضرت فرمود همانجا باش بعد با نظر ولایتی بآب نگاه کردند و آب چون سنگ سفت شد و از روی آن گذشت تا خیبری این را دید پرسید چه گفتی و از روی آب گذشتی؟ فرمود: تو چه گفتی؟ عرض کرد من خدا را با اسم اعظم خواندم فرمود آن اسم
اعظم خدا چیست؟
گفت: خدا را با اسم وصی محمد خواندم پس امیرالمؤمنین فرمود: وصی محمد من هستم پس خیبری گفت او حق است و از پایش بوسید و مسلمان شد. (مشارق الانوار ص ۱۷۲ نقل از عیون اخبار مرحوم صدوق)