تقاضای مرک

یا سر خادم گوید : هر روز جمعه که امام هشتم «ع» از مسجد جامع مراجعت مینمود در همان حالیکه بدنش عرقدار و غبار آلوده بود، دستهای خود را بالا میگرفت و عرض میکرد : «خدایا اگر بوسیله مرگ من از این شدائد و سختیها آسوده میشوم پس همین ساعت مرگ مرا برسان» (۱. الانوار البهيه ، صفحه ۲۱۱ عین عبارت دعا این است: اللهم ان كان فرجي مما انافيه بالموت فعجل لى الساعة) .

از این خبر مراتب ناراحتی امام هشتم (ع)» روشن میشود همه میدانیم یکی از صفات ممتاز امام صبر و استقامت در برابر شدائد و حوادث ناگوار است اما حضرت رضا «ع» از طرف دستگاه خلافت بقدری آزار و شکنجه روحی دیده و زندگی برایش آنچنان تلخ و ناگوار گردیده که از خدا تقاضای مرگ ، یعنی آسودگی ولقاى حق ومصاحبت انبياء و اولیاء مینماید .

درد و جراحت تنها به دردهای جسمی منحصر نیست جسم و روح هر کدام دردها و لذتهایی دارند و همانطور که لذائذ روحی از خوشیهای جسمی بالاتر است رنجها و آلام روحی نیز به مراتب از آلام و جراحات جسمی سوزناکتر است .

 این حوادث ناگوار هر کدامش برای حضرت رضا (ع) از ضربات نیزه و شمشیر دردناکتر است در این دوران کوتاه ولایت عهدی مأمون آنقدر ناراحتی و شکنجه و زخمهای طاقت فرسائی بر قلب آنحضرت وارد ساخت که پیمانه صبرش لبریز گشت و عرض کرد: خدایا اگر تنها وسیله آسودگی و خلاص من مرگ است پس هر چه زودتر مرگ مرا برسان.

ص228