اخلاق امام رضا (ع)

شیخ اجل احمد بن محمد برقی از معمر بن خلاد روایت کرده است که هرگاه حضرت امام رضا (ع) طعام میل میکرد کاسه بزرگی نزدیک سفره خود میگذاشت و از هر طعامی که در سفره بود از بهترین قسمت آن مقداری بر میداشت و در آن کاسه میگذاشت. پس امر میکرد که بر مساکین پخش کنند آن وقت آية فلا اقتحم العقبة» را تلاوت می کرد. حاصل این آیه شریفه و آیات بعد از آن آنکه اصحاب میمنه و اهل بهشت در عقبه یعنی امر سخت و مخالفت نفس داخل میشوند و آن عقبه آزاد کردن بنده ایست از رقیت (بندگی) یا اطعام خورانیدن در روز گرسنگی به یتیمی که دارای قرابت و خویشی باشد یا مسکینی که از بیچارگی و فقر خاک نشین باشد پس حضرت امام رضا (ع) می فرمود که خداوند عزوجل دانا بود که هر انسانی قدرت آزاد کردن بنده را ندارد و پس برای ایشان راهی به بهشت قرار داد یعنی مقابل آزاد کردن بنده اطعام را قرار داد که هر شخصی بتواند به سبب آن راه بهشت گیرد و به بهشت رود (منتهی الامال، ص ۸۶۲).

ص ۲۱۷