آنگاه ای مسافر کوی عشق چون خواستی از معشوق جدا شوی و به وطن بازگردی با ندا و سوز دل بگو: «السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَلِى اللَّهِ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنْ زِيارَةِ ابْنَ نَبِيَكَ وَحُجَتِكَ عَلَى خَلْقِكَ وَ اجْمَعْني وَ ايَاهُ في جَنَّتِكَ وَاحْشُرْنِي مَعَهُ وَفي حِزْبِهِ مَعَ الشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُولَئِكَ رَفِيقاً وَاسْتَوْدِعُكَ اللهَ وَاسْتَرْعِيكَ وَأَقْرَهُ عَلَيْكَ السَّلَامَ آمَنَا بِاللَّهِ وَ بِالرَّسُولِ وَ بِمَا جِئْتَ بِهِ وَدَلَلْتَ عَلَيْهِ فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ».
مفاهیم
ای رضا جان سلام بر توای ولی خدا رحمت خدا بر تو باد. نعمت بخشا این زیارت فرزند پیامبر و حجت تو بر خلقت را آخرین زیارت من قرار مده کریما مرا با او در بهشت همنشین ساز و مرا با گروه وی همراه با شهدا و صالحان محشور فرما که آنان چه رفیقان نیکوکاری هستند ای رضا جان تو را به خدا می سپارم و از خدا رعایت فرمان تو را میخواهم و بر تو سلام میگویم. ای رضاجان به خدای بزرگ و رسولش و به آنچه تو به خاطر آن آمدی و ما را به آن راهنمائی کردی ایمان دارم؛ پس نام ما را در زمره گواهان خود ثبت فرما
شفا
۱۷-۲- شخصیت سالم
روان شناسی شخصیت سالم ابعاد چنین شخصیتی را در سه بعد شناختی رفتاری و عاطفی تبیین کرده است. در بعد شناختی نسبت به خدا، یک مورد از الگوی شخصیت سالم را باور و مؤثر دانستن دعا و نیایش در امور هستی شناسانده است.
محققان معتقدند فردی که به اثر بخشی دعا معتقد باشد، سلامت روانی بیشتری دارد زیرا هنگام بحران و مشکلات خود را تنها نمی بیند و به وسیله ارتباط معنوی با آفریدگار خویش از سرگردانی و پوچی دوری می ورزد و با دعا و نیایش امیدهایش را افزون می سازد.
به عبارت دیگر این باور اثر داشتن دعا بینش فرد نسبت به زندگی را عمیق تر و هدفدارتر می کند به گونه ای که فراتر از دنیای مادی را می پذیرد و این پذیرش موجب سازگاری فرد با محیط و خشنودی و رضایت او از زندگی خواهد شد.
در زیارت نامه امام رضا الله ، مؤثر دانستن دعا در برآمدن حاجت ها به صورت مکرر آمده است؛ مثلاً ( بك وَثِقْتُ فَلا تخيبني: خدایا به تو اطمینان دارم، پس مرا تهی دست مکن فَلا تُخَتِبني ولا تَرُدَّنِي بِغَيْرِ قَضاء حاجتی: خدایا، نا امیدم مکن و بدون برآمدن حاجات، مرا باز مگردان همچنین در قسمت پایانی زیارت وداع تاثیر دعا تکرار شده، به زائر می آموزد که برای تشرف و زیارت بعدی خود دعا کند و از خدا بخواهد که این زیارت را آخرین زیارتش قرار ندهد؛ و همنشینی با صالحان را در بهشت و رعایت دستورهای الهی را در دنیا از خدا در خواست میکند.
بنابراین اگر زائر هنگام خواندن زیارت در مضمون های آن تدبر کند و مؤثر دانستن دعا را الگوی شناختی و رفتاری خود قرار دهد و آن را باور کرده در امور زندگی و برای حاجتهای دیگر خویش، به کار ببرد، آرامش روانی و اطمینان قلبی اش را تقویت کرده است.
البته شایان یادآوری است که شخصیت سالم با یک الگوی رفتاری یا باور به تنهایی نمی تواند شکل بگیرد و رعایت امور دیگر مانند تلاش و برنامه ریزی و مشورت و باور و رفتار به الگوهای دیگر نیز ضروری می نماید که بحث آن مجال دیگری می طلبد.