معیار قیام علویان علیه امویان و عباسیان

برای رسیدگی بعضی از مسایل جاری کشور امام رضا و مأمون عباسی به اتفاق به بیرون از شهر رفته بودند هنگام بازگشت و در میان راه همان طور که مأمون با حضرت صحبت می کرد، به امام گفت:

من درباره یک موضوع بسیار فکر کردم و به نتیجه مطلوبی رسیدم

حضرت فرمود چه موضوعی؟

مأمون گفت: فکرم درباره عباسیان و علویان؛ یعنی نسب ما و شما بود و به این نتیجه رسیدم که هر دو خانواده ما در فضیلت و شرافت یکسان و برابریم و اختلاف پیروان و هواداران ما و شما فقط از روی تعصب و خویشاوندی است.

امام فرمود: نتیجه فکر و خیال تو و این سخنت پاسخی دارد. آیا مایل هستی برایت بگویم یا نه؟

مأمون گفت: آری بگو؛ زیرا من این موضوع را به این جهت مطرح کردم تا بدانم پاسخ شما چیست؟

حضرت فرمود: ای مأمون تو را به خداوند سوگند می دهم در مورد سؤالی که میکنم درست پاسخ بدهی بگو بدانم اگر همین حالا رسول خدا از پشت این تپه ها ظاهر شود و دختر تو را خواستگاری کند آیا دخترت را به او میدهی یا خیر؟

مأمون گفت: سبحان الله! آیا کسی پیدا میشود که از پذیرش این تقاضا خودداری کند؟

حضرت فرمود: حال بگو بدانم آیا به نظر تو صحیح است که آن حضرت دختر مرا خواستگاری کند؟

مأمون چند لحظه سکوت کرد و هیچ پاسخی نداد. بعد به زبان آمد و گفت: به خدا سوگند که شما علویان به رسول خدا ﷺ در اصل و نسب نزدیکترید و شرافت و فضیلت مخصوص شما اهل بیت عصمت و طهارت است. (1) ۱. بحار، ج ۴۹ ، ص ۱۸۸ ؛ مسند الرضا علل ، ج ۱، ص ۱۰۰ ، (مقدمه). )

خواستگاری رسول خدا ه از عباسیان هیچ مانع شرعی ندارد؛ به این دلیل که آنها فرزندان عباس بن عبدالمطلب و عموزاده بودند، ولی خواستگاری از علویان منع شرعی دارد و صحیح نیست به این علت که آنها فرزندان و نوادگان فاطمه زهرا بودند.

معیار خصومت و دشمنی علویان با امویان و عباسیان حق و باطل است و هرگز مسأله ای به نام اصل نسب و خویشاوندی نمی توانست مانع از قیام مبارزه دفاع از حق و حقیقت و مخالفت علویان باشد.