نماز اول وقت
یکی از مهمترین ویژگیهای امام هشتم (ع) اهمیت دادن به نماز اول وقت بود. آن حضرت همواره به یاران و پیروانش تاکید میکرد ک بدون عذر نماز را از اول وقت فضیلت آن به تاخیر نیندازند و در سخنی حکیمانه به ابراهیم بن موسی سفارش نمود
لا تُؤَخَّرْنَ الصَّلوةَ عَنْ أَوَّلِ وَقْتِهَا إِلَى آخِرِ وَقْتِهَا مِنْ غَيْرِ عِلَّة عَلَيْكَ إِبَدَأَ بِأَوَّلِ الْوَقْتِ (۴. بحار الانوار، ج ۴۹، ص ۴۹)
انجام نماز واجب را بدون علت و عذر شرعی از اول وقت آن به تاخیر نینداز همیشه در نخستین دقائق وقت نماز به اقامه آن اقدام کن
آری نماز ارتباط قلبی و صمیمانه انسان با آفریدگار اوست. نماز آرامش روح خسته و روانهای مضطرب است. اگر این عبادت انسان ساز
مخلصانه و به دور از شائبه های مادی برگزار شود برای نفی هرگونه زشتی و پلیدی و ایجاد هر نیکوئی و زیبایی در وجود انسان کافی خواهد بود. نماز بازیابی فطرت پاک هر انسان مسلمان است. اگر این فریضه الهی در وقت مقرر خود و در همان لحظات آغازین اذان برگزار شود علاوه بر منافع اخروی و سایر بهره های معنوی تاثیر مهمی نیز در بیدار کردن روح نظم و حفظ نظام زندگی نمازگزار خواهد داشت. حضرت رضا(ع) خود نیز عملا این آموزه دینی را به دیگران آموخته و بعنوان نمونه کامل نیایشگران راستین به نماز اول وقت ولو در حساسترین لحظات اقدام می کرد.
شیخ صدوق در کتاب توحید خود مینویسد در یکی از جلسات مهم علمی - که در دربار مأمون تشکیل میشد - امام رضا (ع) با عمران صابی درباره توحید به مناظره و بحث پرداخت هر سوالی که مطرح میشد حضرت رضا (ع) با استدلالهای روشن و منطق قوی پاسخ می داد. مناظره به اوج خود رسیده و همه حاضرین با دقت تمام این بحث طولانی را دنبال میکردند که هنگام وقت نماز ظهر فرا رسید. امام رضا (ع) به مامون فرمود:
الصَّلَاةُ قَدْ حَضَرَتْ
وقت نماز فرا رسید.
عمران صابی گفت: یا سَيِّدي لا تَقْطَعْ عَلَيَّ مَسْأَلَتِي فَقَدْ رَقَ قَلْبِي؛
ای آقای من پاسخ سوال مرا قطع نکن اکنون قلب من آمادگی پذیرش سخنان شما را یافته است.
امام رضا (ع) با کمال قاطعیت خواسته او را رد کرده و تحت تاثیر احساسات و فضای آن جلسه قرار نگرفت و فرمود
نُصَلِّي وَ نَعُودُ؛
نماز میخوانیم و دوباره باز می گردیم
امام با همراهان برخاسته و نماز خواندند و پس از اقامه نماز به جلسه مناظره بازگشتند و آنگاه به ادامه بحث توحید پرداختند. (۱. التوحيد، ص ۴۳۵)
ص31