القاب حضرت

رضا فاضل ،رضی ،وفی قره عين المؤمنين غيظ المجتهدين گفته اند. (۱. منتهی الآمال، ج ۲، ص ۴۵۶)

از دیگر القاب حضرت سراج الله نورالهدی مکيده الملحدين كفو الملک، کافی الخلق رب السرير، رئاب التدبير به معنای مصلح صابر صدیق، عالم آل محمد می باشد. (۲. بحار الانوار، ج ۴۹، ص ۱۰.)

علت ملقب شدن حضرت به رضا

مرحوم صدوق در کتابش از بزنطی نقل نموده که گوید: به حضرت جواد گفتم: عده ای از مخالفین شما اهل سنت گمان کرده اند که مأمون چون پدر شما را برای ولایت عهدی خود پسندید او را به لقب رضا ملقب نمود.

حضرت جواد فرمود: به خدا سوگند دروغ گفته اند و فاجر شده اند چرا که خداوند پدرم را رضا نامید به این علت که او مرضی و پسندیده ی خدا در آسمان و مرضی رسول | او و ائمه ی بعد از آن حضرت در زمین بود.

بزنطی گوید به امام جواد گفتم مگر این نیست که همه ی پدران شما مرضی خدا و رسول و ائمه بعد از آن حضرت بوده اند؟

حضرت فرمودند: آری.

گفتم پس به چه علت پدر شما به «رضا» ملقب شده است؟

 حضرت جواد الائمه فرمودند: مخالفین از دشمنان ما یعنی اهل سنت از پدرم راضی و او را پذیرفته بودند همچنان که دوستان و شیعیان او را پذیرفته و از او راضی بودند.» (۱. عيون اخبار الرضا ، ج ۱، ص ۱۳؛ بحار الانوار، ج ۴۹، ص ۴؛ منتهی الآمال، ج ۲، ص ۴۵۶.)

غوث اللهفان

یکی از القاب آن بزرگوار غوث اللهفان است یعنی؛ فریاد رس درماندگان در بعضی از زیارات آن بزرگوار میخوانیم

 السَّلامُ عَلَى غَوْثِ اللَّهْفَانِ وَمَنْ صَارَتْ بِهِ أَرْضُ خُرَاسَانَ خُرَاسَانَ» (۲. بحار الانوار (ط) بیروت)، ج ۹۹، ص ۵۳)

 یزید بن سلیط میگوید: ما گروهی از شیعیان بودیم که در راه مکه امام صادق را ملاقات کردیم و از جانشین آن حضرت سئوال کردیم حضرت صادق فرمود و این آقا حضرت کاظم ) سرور و آقای فرزندان من میباشد و در وجود او تمام صفات کمالیه و خوب جمع است. مانند: علم حلم فهم حکمت سخاوت و اخلاق نیک و شناخت اموری از دین که مورد نیاز مردم است و او دری از درهای خداوند است و باب الله میباشد و در او فضیلتی است که از همه ی اینها بالاتر و مهم تر میباشد. یزید بن سلیط گوید به امام صادق عرض کردم پدر و مادرم فدایت باد آن فضیلتی که از همه اینها مهم تر است چیست؟

آن حضرت فرمود:

يُخْرِجُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ مِنْهُ غَوْثَ هَذِهِ الْأُمَّةِ وَ غِيَاثَهَا وَ عَلَمَهَا وَ نُورَهَا وَ فَضْلَهَا وَ حِكْمَتَهَا خَيْرُ مَوْلُودٍ وَ خَيْرُ نَاشِي يَحْقُنُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الدِّمَاءَ وَ يُصْلِحُ بِهِ ذَاتَ الْبَيْن؛ خداوند متعال از صلب موسی بن جعفر فرزندی (حضرت رضا را بیرون می آورد که او پناهگاه و فریاد رس این امت است و وجودش ،علم نور فهم و حکمت است و بهترین مولود و نوزاد می باشد. خداوند به وسیله ی او خونها را حفظ میفرماید و بین گروه ها صلح برقرار میسازد و نابسامانیها را سامان میبخشد و پراکندگی ها را بر طرف میکند سخن او حکمت و سکوتش دانش است و مردم را به صراط دین هدایت میفرماید.(۱. عيون اخبار الرضا ، ج ۱، ص ۲۴ کافی (ط اسلامیه)، ج ۱، ص ۳۱۴)

ص19