قیامت و پرسش از مهم ترین نعمت ها
مرحوم شیخ صدوق به نقل از حاکم بیهقی حکایت کند روزی حضرت على بن موسى الرضا عليهما السلام در جمع عده ای نشسته بود ضمن فرمایشاتی فرمود: در دنیا هیچ نعمت واقعی و حقیقی وجود ندارد.
بعضی از دانشمندان حاضر در مجلس گفتند:
یا ابن رسول الله پس این آیه شریفه قرآن التسئلن يومئذ عن النعيم ( (۶۱) که مقصود آب سرد و گوارا می باشد را چه می گوئی؟ حضرت با آوای بلند اظهار نمود شما این چنین تفسیر کرده اید و عده ای دیگرتان گفته اند: منظور طعام لذيذ است؛ و نیز عده ای دیگر خواب راحت و آرام بخش تعبیر کرده اند.
و سپس افزود: به درستی که پدرم از پدرش امام جعفر صادق علیه السلام روایت فرموده است که
خداوند متعال نعمتهائی را که در اختیار بندگانش قرار داده است، همه به عنوان تفضل و لطف بوده است تا مورد استفاده و بهره قرار دهند.
و خدای رحمان اصل آن نعمت ها را مورد سؤال و بازجوئی قرار نمیدهد و منت هم برایشان نمی گذارد. چون منت نهادن در مقابل لطف و محبت، زشت و ناپسند است.
بنابراین منظور از آیه شریفه قرآن محبت و ولایت ما اهل بیت رسول الله صلوات الله علیهم است که خداوند متعال در روز محشر پس از سؤال پیرامون توحید و یکتاپرستی و پس از سؤال از نبوت پیغمبر اسلام از ولایت ما ائمه نیز سؤال خواهد کرد. و چنانچه انسان از عهده پاسخ آن برآید و درمانده نگردد. وارد بهشت گشته و از نعمتهای جاوید آن بهره می برد که زایل و فاسد شدنی نخواهد بود.
سپس امام رضا علیه السلام افزود: پدرم از پدران بزرگوارش علیهم السلام حکایت فرمود که رسول خدا صلى الله علیه و آله خطاب به علی بن ابي طالب عليه السلام فرمود:
ای علی اولین چیزی که پس از مرگ از انسان سؤال میشود یگانگی خداوند سبحان سپس نبوت و رسالت من ؛ و آن گاه از ولایت و امامت تو و دیگر ائمه خواهد بود با کیفیتی که خداوند متعال مقرر و تعیین نموده است.
پس اگر انسان صحیح و کامل اقرار کند و پاسخ دهد وارد بهشت جاوید گشته و از نعمتهای بی منتهایش بهره مند می گردد. (۶۲)