گوشه ای از اخلاق و رفتار حضرت امام رضا

در کتاب عیون اخبار الرضا آمده است: ابراهیم بن عباس - در توصیف ویژگی های والای اخلاقی حضرت امام رضا گوید: هرگز ندیدم که حضرت امام رضا با سخنش کسی را ناراحت نموده و برنجاند. 

هرگز ندیدم که سخن کسی را قطع نماید بلکه صبر میکرد تا صحبت خود را تمام می کرد. هرگز ندیدم نیازمندی را رد کند؛ بلکه به اندازه ای که توان داشت او را یاری می کرد.

هرگز پاهای خود را در برابر همنشین خود دراز نمیکرد و هرگز در برابر همنشین خود، تکیه نمی داد.

هرگز ندیدم کسی از غلامان و کنیزان خود را دشنام دهد.

هرگز ندیدم آب دهان بیندازد.

هرگز ندیدم در موقع خنده ، قهقهه نماید؛ بلکه خنده آن حضرت، تبسم و لبخند بود. وقتی محفل خلوت میشد و سفره غذا را می گستردند همه غلامان خود - حتی دربانان و چارواداران خود را بر سر سفره خویش میخواند.

حضرت امام رضا شبها کم میخوابید و بسیار بیداری میکشید بیشتر شبها از اول شب تا بامداد شب زنده داری میکرد.

آن حضرت ، زیاد روزه می گرفت و هیچ وقت روزه سه روز از هر ماه را ترک نمی کرد و می فرمود

ذلك صوم الدهر .

روزه این سه روز مانند روزه تمام عمر است.

آن حضرت، زیاد کارهای خیر انجام میداد پنهانی صدقه می داد، و بیشتر این کارهای خیر را در شبهای تاریک انجام میداد. بنابراین اگر کسی گمان میکند که در مقام و فضیلت و شخصیت همانند او را دیده ، از او باور نکنید . (عیون اخبار الرضا : ۱۸۲٫۲، بحار الأنوار : ۹۰٫۴۹)