حضرت امام رضا نعلین بپا کرد و ردایش را پوشید و به راه افتاد و من به دنبال آن حضرت رفتم تا بر مأمون وارد شد. در پیش روی او طبقی از انگور و طبق های دیگری از میوه بود و به دست او شاخه انگوری بود که مقداری از آن را خورده بود چون حضرت امام رضا را دید از جا برخاست با او معانقه کرد و پیشانیش را بوسید و آن حضرت را کنار خود نشانید، سپس شاخه انگور را به او داد و گفت: ای پسر رسول خدا؛ انگوری بهتر از این ندیده ام .

امام فرمود :

چه بسا انگور خوبی که از بهشت میباشد .

گفت: از آن بخور حضرت امام رضا فرمود:

مرا از آن معاف بدار .

گفت : گریزی از آن نیست چه چیزی تو را از خوردن باز می دارد ، شاید ما را متهم می کنی؟ خوشه انگور را گرفت و خودش مقداری از آن را خورد، سپس به حضرت امام رضا داد و آن حضرت سه دانه تناول فرمود و آن را رها کرد و از جا برخاست

مأمون گفت : کجا می روید؟ فرمود:

به آنجایی که مرا روانه ساختی .

آنگاه ردای خود را به سر کشیده و خارج شد. لذا طبق دستور امام با او صبحت نکردم تا داخل خانه شد فرمود : درب خانه را ببندید .

در را بستند و او وارد بستر شد من در صحن حیاط اندوهناک و محزون ایستاده بودم، در این هنگام ناگهان جوان خوش سیمانی که شبیه ترین مردم به حضرت امام رضا بود بر من وارد شد به سوی او شتافتم و عرض کردم: از کجا وارد شدی در حالی که درها بسته بود. فرمود:

کسی که مرا به آنی از مدینه به اینجا آورد از در بسته نیز وارد خانه کرد.

گفتم : شما کیستید ؟ به من فرمود :

ای اباصلت ؛ من حجت خدایم بر تو من محمد بن علی هستم .

سپس به سوی پدرش رفت و دستور داد که من نیز به همراه او بر آن حضرت وارد شوم، چون نظر حضرت امام رضا به فرزندش افتاد، فوراً از جا برخاست با او معانقه کرد به سینه اش چسبانید و پیشانی او را بوسید سپس او را به کنار بستر خود برد، محمد بن علی او را در برگرفت و او را می بوسید و پدرش با وی مطالبی را آهسته میگفت که من نفهمیدم کفی سفیدتر از برف بر دو لب حضرت امام رضا دیدم و محمد بن علی الله را مشاهده کردم که با زبانش آن را می لیسید سپس دست خود را میان دو لباس و سینه اش داخل کرد و چیزی شبیه گنجشک از آن بیرون آورد و ابو جعفر الله آن را بلعید و در این هنگام حضرت امام رضا وفات یافت .