شیخ یوسف شامی که از شاگردان محقق حلی متوفی ۶۷۶ بوده در کتاب دارالنظیم نقل کرده که حضرت موسی بن جعفر علیه السلام وقتی تكتم (نجمه را خرید فرمود به خدا قسم این کنیز را به اشاره نجیبی خریدم و از او اولادی به وجود میآید که بهترین مردم روی زمین است نام او را علی خواهم گذاشت (شخصیت امام رضا (ع) ص (۱۶))
هشام بن احمد میگوید یک روز امام هفتم علیه السلام فرمود هیچ میدانی که از تجار مغرب (اروپا) کسی آمده خوب است به دیدن او برویم با وی سوار بر مرکب شدیم رفتیم تا به تاجر مغربی رسیدیم دیدیم کنیزانی برای فروش آورده است گفتیم آن چه کنیز داری به ما بنما هفت کنیز نشان ما داد و امام هفتم (علیه السلام) هیچ کدام را قبول نکرد و فرمود دیگری را بیاور تاجر مغربی گفت جزء یک کنیز بیمار باقی نمانده حضرت فرمود: او را بیاور تاجر امتناع داشت تا روز دیگر فرمود تو برو به هر چه قیمت گوید آن را خریداری کن باز رفتم و بدان مبلغ که گفت خریداری کردم صاحب کنیز گفت آن مردی که همراه تو بود کیست؟ گفتم مردمی است از بنی هاشم پرسید از بطن فاطمه آن تاجر گفت چون این کنیز را خریدم مردی از اهل کتاب اسقف یا پاپ اعظم به من گفت این کنیز را برای که خریدی؟ گفتم برای خودم. گفت این طور نیست او نصیب بهترین شخصیتی از اهل شرق خواهد شد و از او مرد بزرگی که در شرق و غرب نظیر ندارد به وجود خواهد آمد. این خبر را به امام موسی بن جعفر (علیه السلام) گزارش دادم فرمود از او ولی خدا به دنیا خواهد آمد نام این کنیز نجمه و کنیزک حمیده بوده و حمیده شبی پیغمبر (صلی الله علیه و آله را به خواب دید فرمود نجمه را به پسر خود موسی ببخش که بزودی از او فرزندی متولد خواهد شد که بهترین اهل زمین است.
به فاصله ی کوتاهی نجمه به علی بن موسی الرضا (علیه السلام حامله شد و میگوید در اوقات حمل موقع خواب از درون شکم خود آواز تسبیح و تهلیل و تقدیس و تحمید میشنوم و حول و هیبت به من وارد شده و چون بیدار میشدم هیچ صوتی به گوشم نمیرسید و چون رضا متولد شد دیدم دستها را بر زمین نهاد و سر به جانب آسمان برداشت و لبهای می جنبید چنان که چیزی گوید و مناجات کند. این دومین زنی است که دست قدرت از مغرب به دربار اسلام فرستاد تا مهد تربیت و صدف گوهر ولایت گردد. این زن عفیفه و شریفه را که دارای دامن عفت بود از مصالح عالی در مغرب (اروپا) به وجود آورد و به دیار عرب فرستاد و به امام الهام کرد او را خریداری کند تا ولی هشتم و سر آفرینش به وجود آید.
ای دل غلام شاه جهان باش و شاه باش پیوسته در حمایت لطف الله باش
از خارجی هزار بیک جو نمی خرند گو کوه تا بکوه منافق سپاه باش
چون احمدم شفیع بود روز رستخیز گو این تن بلاکش من پر گناه باش
آن را که دوستی علی نیست کافر است گو زاهد زمانه و گو شیخ راه باش
امروز زنده ام به ولای تو یا علی فردا به روح پاک امامان گواه باش
قبر امام هشتم سلطان دین رضا از جان ببوس و بر در آن بارگاه باش
دست نمی رسد که بچینی گلی زشاخ باری بپای گلبن ایشان گیاه باش
مرد خداشناس که تقوی طلب کند خواهی سفید جامه و خواهی سیاه باش
حافظ طریق بندگی شاه پیشه کن و آن گاه در طریق چو مردان راه باش