آغاز امامت حضرت رضا (ع)

حضرت امام موسی بن جعفر (ع) امام هفتم شیعیان که در ۲۵ شوال سال ۱۸۳ هجری قمری به دستور هارون الرشيد لعنت الله عليه والعذاب به شهادت رسید حضرت امام رضا (ع) هشتمین پیشوای شیعیان طبق دستور خدا و سفارش پیامبر اکرم (ص) و پدر بزرگوارش به امامت رسید و امور دینی مسلمانان را بر عهده گرفت مدتی از روزگار زندگانی امام رضا (ع) همزمان با خلافت هارون الرشید بود و در این زمان است که مصیبت دردناک پدرش و دیگر مصیبتهای اسف بار علویان اتفاق افتاده است. امام (ع) پس از شهادت پدرش از آسیب اعمال وابستگان و سرسپردگان دربار خلافت و کسانی که می کوشیدند با برانگیختن و وادار کردن خلیفه به سرکوبی و ریشه کن کردن دشمنانش دوستی و هم دلی خود را با خلفاء ابراز کنند مصون نماند اینها برای این که به دستگاه خلافت تقرب جویند و عطوفت آن را متوجه خود سازند و موقعیت خود را تحکیم بخشند و امتیازات عالی بدست آورند این رویه را دنبال می کردند. يحيى بن خالد که زمینه توطئه قتل امام کاظم (ع) را نزد هارون فراهم ساخت و از ضعف نفس و سادگی برخی علویان در این مورد بهره برداری کرد او را به این کار بر انگیخت و کینه توزانه هارون را بر آن داشت که امام رضا (ع) را نیز به پدرش ملحق کند چنان که روزی به او گفت این علی فرزند موسی بن جعفر (ع) جانشین پدر شده و مدعی امامت است. هارون گفت: آنچه به پدرش

کردیم برای ما بس نیست توی خواص همه آنان را بکشیم؟ (غیبت شیخ طوسی ص ۲۲ )کوششهای فراوانی که از هر طرف در تحریک هارون برای کشتن امام رضا (ع) میشد بالاخره حس انتقام جویی او برانگیخت و خوی درندگی و انسان کشی او را به جنبش درآورد چنان که از اباصلت هروی است که گفته است یک روز امام رضا (ع) در منزل خود نشسته بود ناگهان فرستاده هارون برآمد و گفت: هارون الرشید شما را طلبیده امام (ع) از جا برخاست و فرمود: ای اباصلت او در این هنگام مرا برای مر مهم و ناگواری طلبیده است ولی به خدا قسم او نمیتواند کمترین گزندی به من برساند و بالاخره هارون به درک واصل شد بدون این که بتواند هیچ گزندی به آن حضرت برساند.