صورت و سیرت امام رضا (علیه السلام)

حضرت ثامن الحجج على بن موسى الرضا (علیه السلام) همانند جد بزرگوارش علی بن ابی طالب (علیه السلام) دارای قامتی معتدل بود صورتش گندمگون و چهره اش زیبا و جالب توجه و سیمایش نورانی چشمانش جذاب بوده است. او هیچ وقت در میان سخن کسی سخن نمیگفت هرگز حاجت کسی را رد نمی کرد در خنده قهقهه نمی کرد در شبها قائم الليل صائم النهار همیشه به یاد خدا ذکر میگفت و به تعلیم و تعلم می پرداخت و صدقات بسیار می داد در شبهای تاریک به خانه مستمندان می رفت و به آنان آذوقه میرساند بیشتر روی خطیر می نشست و همیشه مودب سخن میگفت اخلاق و صفات نیکویی داشت شبها به عبادت می پرداخت و روزها روزه میگرفت و با دربان و کنیز و غلام سر یک سفره مینشست کسی را به تندی صدا نمیزد، سخن کسی را قطع نمی کرد و همیشه خنده رو و متبسم بود. او دارای فضل و فضیلت بی نظیر و کمال و فضایل انسانی بود. او در مکتب ربوبی تربیت شده و از تعلیمات علوی بهره مند گشت و در آغوش عصمت و طهارت نشو و نما یافته است. مقام او از جهت فضیلت و مکرمت از جهت صبر و شکیبایی از جود و بخشش از هم و عمل غیر قابل تجدید است. از صفات بارز امام هشتم (علیه السلام بردباری و شکیبایی است. او مشکلات زمان خود را در دریای حلم و بردباری تحلیل کرد و در حوادث زندگی متمسک به بیان جدش امیر المومنین (علیه السلام میشد میگفت: ای معبود من به حق تو که اگر در آتش خود مرا جا دهی میگویم آنجا بهشت است زیرا که رضای تو جنت من است پس هر کجا مرا ببری میدانم که رضای تو همان بوده است.

هر کجا تو با منی من خوش دلم                                       گر بود در قعر چاهی منزلم

هر کجا یار است آن جا دل گشاست                               دل گشا بی یار زندان بلاست